Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Τα έχω όλα πάλι στο περίπου
Μου γύρισαν δυο,τρείς φάτσες,με τους ίδιους όμως ρόλους
Και είδα και πάλι το ίδιο έργο
Την κυριαρχία του "ανέγγιχτού" μου
Και του δικού σας
Την ανάγκη του να επιβεβαιώνεται με τους καιρούς
Με κάποια περιττά κιλά
Και την βασανιστική συμπόρευσή του με μία ώθηση να τα παρατήσω

Πως το σκοτώνεις?
Τι κι αν όλος ο κόσμος περνάει τη φάση του
Εγώ σήμερα θα τη βγάλω με τον κεκτημένο χορευτή μου
Θα μου πω πως δεν πειράζει που δεν έχω κάτι να πώ
Και θα ξεχειλώσω τα μυαλά μου για ακόμα ένα βράδυ.
Με τα "θα" που μ'αρέσουν

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

Με αντιμετωπίζουν σαν ξοφλημένο και αποτυχημένο ιδεολόγο γιατί απλά μεγάλωσα.
Θεωρούν υποτιμητική την υπαναχώρησή μου εκ του ονείρου.
Ποιού ονείρου?
Δεν σταμάτησα να σκέφτομαι τα ίδια πράγματα ποτέ..Απλώς παλαιότερα δεν άντεχα και τον εαυτό μου..
Ας πουμε λοιπόν πως βγήκα κερδισμένος..
Κι ας μη δικαιολογώ πλέον τόσο εύκολα την προβλέψιμη αποτυχία μου..
Εν αντιθέσει με την απαισιοδοξία μου ,που την δικαιολογώ..
Που όμως στο κάτω κάτω δεν είναι δική μου..
Βαλτή είναι.

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Κάποιοι απο εμάς υπάρχουμε απλά για να καταγράφουμε.
Για να παίρνουμε τις στιγμές των άλλων και να τις ταυτοποιούμε ως ιδιαίτερες.
Να τις χρωματίζουμε με μουσική και να τις χαντακώνουμε σε "προς αποκάλυψιν" χαρτάκια.
Σκοπός μας είναι να εντοπίζουμε και να μην αγγίζουμε.
Η συμμετοχή μας απαγορεύεται,δεν θα μας αναζητήσει ποτέ οποιαδήποτε εικόνα.
Είμαστε αναγκασμένοι να παρατηρούμε απο μακριά όσους έχουν την δύναμη να το σκάνε.
Σκοπός μας είναι να δίνουμε απλώς αξία στις ιδιατερότητές που ποτέ δε θα αποκτήσουμε και που αυτοί δε θα εκτιμήσουν πριν μας ακούσουν.
Άλλωστε υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να το σκάσουν και άνθρωποι που δεν μπορούν..

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Aυτή τη στιγμή θα την περάσω μαζί σου.Γιατί οι τόσες που πέρασα χωρίς ήταν αρκετές.
Και γιατί θέλω να σου πώ..Θα κάνω ότι δε πρέπει να κάνω σήμερα το βράδυ μωρό μου.Πρέπει να προσπαθήσω να κοροιδέψω τον εαυτό μου.Γιατί δεν αντέχω το μυαλό μου.
Δε σου μοιάζει καθόλου.Δε ξέρει πως δε μυρίζει όπως εσύ.
Και μένει κοντά σου ψυχή μου.Δε πρέπει να πάρω λάθος δρόμο..
Δε μου πρέπει μωρό μου..Σε ψάχνω έξω από την πόρτα μου και δεν μου πρέπει.. Η αγκαλιά σου με έσπασε λίγο..
Αυτόν?
Ήταν πιο όμορφος από μένα ?
Δεν μπορώ να με φτιάξω μωρό μου,δε μπορώ..

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Τα πρωινά μου συνοδευτικά είναι εδώ,7 τσιγάρα.Και μ'αρέσει που δε πλύθηκα,λατρεύω να το κάνω χειρότερο.
Η οικοδομή δίπλα χτίζεται ακόμα,η τηλεόραση είναι τηλεόραση.
Δε θα βγώ.Και να με πάρεις τηλεφωνο δε θα βγω.
Κι έχω κι αυτήν την αίσθηση πως ένα κομμάτι της λογικής μου είναι σώο..Ωχ,δε μου πρέπει τώρα αυτό..
Παλιά έβλεπα αυτό το όνειρο,με το ασανσέρ που πάει παρακάτω.Σήμερα είδα καρχαρίες κι ένα νεκρό σκυλί.
Μ'αρέσει κι αυτό όμως,μ'αρέσει..
Νομίζω θέλω να αδειάσω μια χρυσή κάρτα στο Μαρινόπουλο και να κοιτάω γείτονες.
Με μάτια "γειά σας,είμαι ο άπλυτος γείτονας!".
Δε θα βγω.
Χτές δεν πέρασα πολύ καλά.
Είχα μαζί μου τέσσερις αναπτήρες..Και 3 ευρώ.
Κι αυτοματοποιημένες διαδρομές.
Δε χρειάζομαι ταξίδι.Θα μ'άρεζε όμως να διαλέγω τι χρώμα δερμάτινα καθίσματα θα του βάλω.
Θα κάνω τον μάγειρα για λίγο και θα το σκεφτώ
Και δε θα ξημερώσει δύσκολα αύριο,και τ' απόγευμα νυχτώνει νωρίς.Ευτυχώς.

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Μπορώ και μετράω μέρες χωρίς,μάλλον τ' αφήνεις να φύγει.Δεν ήταν υγιές,το ξέρω,αλλά δεν μύριζε απελπιστικά τέλος.
Και σέρνομαι απ'το πρωί,έχω αυτές τις πένθιμες σκέψεις ,που τις είχα ξανά,αλλά πόσο να με βοηθήσει η οικειότητα?
Πιάστικα με τη μάνα μου στα χέρια χτες,το μοίρασα παντού για να ελαφρύνει αλλά δεν.
Το βράδυ ήταν θεατρικό και το κράτησα λίγο,ήθελα να 'ρθω από κάτω,να καταλάβω γιατί.
Μια μεγάλη απορία,γιατί τόσο μίσος?Εγώ στο γέννησα αυτό?

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Πήρες το τσεκούρι σου και έκανες τη δουλειά.Και την έκανες καλά.Τα συγχαρητήριά μου, μου άξιζε..Ήμουν ένας μέγιστος ξεφτίλας,ο καταστροφέας της καθημερινότητάς σου,το κακό σου πρωινό ξύπνημα.Δε μου άξιζε καλύτερο τέλος απ'αυτό.Ασε που ούτως ή άλλως κάποια πράγματα τελειώνουν όπως αρχίζουν.Όλοι τελικά ξαναγυρνάμε σπίτια μας κάποια στιγμή.Και στο δικό μου δε θα νιώθω περισσότερο μαλάκας απ'ότι στο δικό σου.

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Γίνεται αυτό που φοβόμουν.Ουρλιάζω σ'ενα χαρτί.
Παρατηρώντας τη ζωή μου βαλμένη σε κίνδυνο,σε sos λύτρωσης,να χρίζει σωτηρίας.
Κατ'επιλογή μου!
Να μου διεκδικώ επισκευή άμεση και να ζω έτσι.
Σαν εκ του φυσικού ανικανοποίητος.
Με μια πατωμένη ρουτίνα να μου σφαλιαρίζει τα μυαλά.
Να αντικρύζω τον πάτο μου μου και να μην μπορώ να τον τιθασεύσω.
Γιατι απλά έτσι είναι.
Έτσι είμαι.Ετερόφωτος.
Σε μια κλειδωμένη κατάψυξη με παγωμένα μάγουλα.
Να μου σκοταδιάζει η πρόοδος και να μη μπορώ να τη δώ.
Να μη ξέρω που να ψάξω.
Και να φοβάμαι τον κόσμο σου,δεν είσαι μόνος και γιατί να σε χρίσω?
Moy φταίει που δε ξέρω,σε ξέρω και που δε ξέρω πως γεμίζω,αν είμαι μισοάδειος ή μισογεμάτος.
Και τα χω καλά με το λαχνό μου αλλά τελικά όχι με μένα.
"Ψευδαίσθηση ισορροπίας αντί για ομοιοπαθητικά"...
Αφού τα βράδια που μαι μόνος φοβάμαι και να κοιμηθώ.
Πως ζείς?

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

Να΄μαι πάλι εδώ,ο κορυφαίος συμβουλάτορας των ζωών τους.Αλλά τιμωρούμαι,δεν έχω παράπονο.Να,νομίζω μυρίζω την αγκαλιά τους.Αλλά φτάνει τώρα..τσούζει λιγάκι..Έχω κι αυτό το γνωστό προβληματάκι με το αμέτοχο μου..Είσαι λίγο και εσύ..Ισως πολυ..'Ισως και το ότι δεν έχει καμία απολύτως σημασία το εσύ,το πολύ ή το λίγο..Αφου το έμαθα αυτό το μάθημα,ας μη το ξεχνάω.Απλώνεις τα χέρια ως εκεί που φτάνεις..Απλώνεις τα χέρια ως εκει που φτάνεις..

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Τώρα που έφυγες είναι ίσως πιο πιθανό να σε συναντήσω.Γιατί αυτό το περίπου τόσα χρόνια με κούρασε.Αλλά τώρα από που να ξεφύγεις..Θα είμαι και πιο συμπαθητικός όταν με δεις κι ίσως θελήσεις και μου παίξεις λίγο πιάνο.Θα ξέρεις και την αλήθεια για το τραγούδι σου.Μου τη χρωστάς και μένα,δεκαπέντε χρόνια ήταν αυτά.Ποιός άλλος θ'ακουμπούσε το αγνό του στα χέρια κάποιου ξένου?Και σκέψου ότι δεν έχεις δει καν πως είναι το σπίτι μου.Μονάχα να σκας ήξερες δεξιά και αριστερά στους τοίχους μου.Κι ήσουν νομίζω πάντα θλιμμένος.Όμως ήμουν καλή παρέα,έτσι δεν είναι?

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

Είμαι ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο,γιατί μου φέρεσαι έτσι?Δε σου κανα κακό ποτέ,μοιάζω με κάτασπρο προβατάκι.Ούτε σε αμφισβήτησα,δε το μαρτύρησα πουθενά .Κι εσύ ξανάρχισες πάλι να με αντιμετωπίζεις σαν εξαρτημένο θύραμα κι αυτό μου τη σπάει επειδή - δε θα πώ. Αλλά μάλλον αυτό το έκανες από πάντα επειδή ήταν προφανής η αντοχή μου να συγχωρώ .Όμως να ξέρεις,αν αυτό είναι το τίμημα της μονογαμικότητάς σου δε το πληρώνω άλλο.Είναι χαριτωμένο να'σαι μωρό αλλά δεν είμαι έτοιμος να γίνω πατέρας ακόμη.
Και εντάξει,ας είμαι εγώ εδώ και εσύ εκέι απόψε,αλλά αύριο?Ξέρεις πόσο ψυχοφθόρο είναι να πιάνεις περιφερειακό και να μεταναστεύεις μες στην πόλη βραδιάτικα?Πόσο γελοίο είναι να αναγκάζομαι να μοστράρω την αξιοπρέπειά μου ενώ απλά θέλω να κοιμηθώ?Κι ούτε καν μπορώ να περιπαίξω την μοναξιά σου..Δεν μου αγόρασες ποτέ οδοντόβουρτσα για να στην πάρω και να φύγω.
Είναι χαριτωμένοι μωρε οι καυγάδες μας ,αλλά βλέπεις..Το μυαλό μου καεί πολύ βεζίνη.Έχω καμένες φλάντζες.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008

Η τέλεια τουαλέτα μου..Το τέλειο υπερημίδιπλο κρεβατάκι μου..Ξέρω απ'έξω τι βήματα πρέπει να κάνω για να φτάσω στην κουζίνα μου.Είμαι υπερήρωας στο ίδιο μου το σπίτι.Μπορώ να κινηθώ στο απόλυτο σκοτάδι και ξαφνικά ν'ανοίξω την πόρτα του ψυγείου..Και τί τέλειο που είναι να μη φοβάσαι την ίδια σου την οδοντόβουρτσα..Κι εννοείται μ' αρέσουν οι σπιτικές μου γεύσεις..

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Νιώθω τόσο μόνος.Μάλλον γιατί έχω τόσο πολύ διάθεση για λίγο πάθος αυτή τη στιγμή.Ή για λίγη φιλία.Ή για κάτι με σάλτσα και πατάτες τηγανιτές.Και ένα ζουμερό μπιφτέκι δε θα με χαλούσε.

Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Το έχω εδώ κάπου.Μου το δίνουν δύο κοντινά μάτια.Και δε θα φύγει ούτε σήμερα,ούτε αύριο.Είναι η νίκη μου κόντρα σε μένα.Ο θρίαμβος της αγνότητάς των άλλων.Και είναι παράλογο..Μπορώ να κλαίω με τις ώρες.Χωρίς να οφείλεται σε μένα..Δεν έκανα κάτι παραπάνω απ'το να είμαι..Και τα έχω όλα.Και έχω και αυτό.Και να,δεν έχω πρόβλημα..Βάλτε με κάτω απ τον ήλιο για 10 ώρες,δεν θα με πειράξει.Και θα φάω αύριο.
Μόλις βγήκα απ'το εργοστάσιό μου και είμαι τόσο καινούριος..Αλλά περιέργως είμαι ταγμένος σε κάτι που μου ανήκει.Αγοράστε κάτι αλλό..

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Πήρα τους δρόμους από ανοία,έτσι,για να μην γκρινιάζω για τον χαμένο χρόνο μου.Όμως σερνόμουν απ την στιγμή που άνοιξα την εξώπορτα..Είχα αυτό το βάρος της ματαιότητας της στιγμής μου.Και πίστευα πως δε θα ήταν δυνατόν να με ανεχτώ για παραπάνω απο δύο τετράγωνα.Κι έτσι κ έγινε.Μισοκάπνισα ένα απ'τα τρία τσιγάρα μου λίγο πριν φτάσω στην τράπεζα,βίωσα τη συνηθισμένη μου πάλη με την κλειδαρια,περίμενα το ασανσέρ χωρίς ν'ανάψω το φως κι έκλεισα τα μάτια μου μέχρι ν'ανέβω στον τρίτο.Ακολούθησε μια άνιση μάχη με τον ιδρώτα και τη νύστα μου.

Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Έχω την οικτρή δυνατότητα να εθελοτυφλώ μπροστα στις λυτρωτικές μου επιλογές..Κι αυτό είναι κάκιστο χαρακτηριστικό του φοβισμένου μου εαυτού.Γιατί ίσως τελικά δεν θέλω να σωθώ και είμαι άκρως εθισμένος με την ουδετερότητά μου..Θα το μπορούσα αυτό το ταξίδι μαζί σου αλλά γιατί δεν?Και με την ισορροπία μας θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα..Και με τον όμορφο αισιόδοξο εαυτό σου..Και με τη σαλατοφαγία τη δική σου..Αλλά πάλι ξύπνησα ιδρωμένος και με πονοκέφαλο.Και νεύρα.
Κάτι μου δείχνει πως η χτεσινή παράνοια ήταν η τελευταία που μπορεί ν'αντέξει η όποια λογική μου.Και έχασα και πάλι το στόχο μου εξαιτίας μας.Θα πρέπει επιτέλους να μάθω να αφήνω.Και τι περίεργο που νιώθω πως δεν θα το κάνω με λύπη.Μόνο η διαπίστωση της παράλογης εξάρτησης με θλίβει λιγάκι.

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

Κάτι ξέρω που κάθομαι τόσα χρόνια στάυγά μου και αρέσκομαι στη νηνεμία μου.Είχε ζωή εκεί,και ξάστερη ομορφιά.Και σίγουρα πρέπει να κέρδισα τον τίτλο της τρομακτικότερης μεσσαιωνικής φιγούρας του κλαμπ.Σαν τηλεσκόπική κουράδα κοιτούσα εκ του μακρώθεν πλάσματα που μάλλον ποτέ δε θ'αγγίξω.Και μπόρεσα να λειτουργήσω αισχρά αντιτουριστικά και να γίνω αντιπαθής ακόμα και στην γελαδαρή ημισουρωμένη αγγλίδα που αρέσκονταν να μου πατάει το πόδι.Συνάμα κατάφερα και βρήκα τριάντα πέντε ψεύτικους λόγους για να διεκδικήσω τον οίκτο των συνοδών μου και να διεκδικήσω την φυγή και την απομονωση. Ένιωσα την μικρότητά μου 'ομως όταν δεν έγινε κατανοητή η ανασφάλειά μου και αντ' αυτού επέλεξαν να μ'αφήσουν να σιγοβράζω με τους άγνωστους λικνιζόμενους αισιόδοξους Ομοίους μου.Κι όμως μπόρεσα και άντεξα και δεν αυτομόλησα ακόμα και όταν με προσέγγισαν οι πλάτες και οι μυρωδιές της αυτού Τελειότητάς τους.Βρήκα τη δύναμη και επιβίωσα μέσα σ'αυτόν τον φούρνο μικροκυμμάτων γιατί τελικώς το βίωσα σαν σχολείο.Γιατί θα πρέπει να βρω και γω την γνώση του πώς να επιβιώνω ανάμεσα σε ζωντανούς ανθρώπους και να τους ρουφάω λιγάκι απ'την ζωή.Το άλλο Σάββατο θα είμαι η ψυχή του πάρτυ..

Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

Να...Για όλα υπάρχει μια εξήγηση...Και παραλίγο να πιστέψω ότι πλησίασα το θαύμα...Πόσο πιο αστεία μπορεί να γίνει η κατάστασή μου...Απλά δεν θυμόσουν ποιός είμαι...

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

Κοίτα!Είμαι χαρούμενος!Και μου χρωστάς μία μακαρονάδα ρε..
Έχω μια φωνή μέσα στ' αυτιά μου,που μου δωρίζει μια αίσθηση που έχω ανάγκη.Δίχως αυτήν την προσφορά θα δυσκολευόμουν να είμαι εδώ.Απλά λιγάκι με στεναχωρεί που δεν διαθέτω τον σιαμαίο μου ν'ακούει κι αυτός..Φταίει που δεν έχω εύκαιρα τα καλώδια που ενώνουν τις ψυχές.Και δε θα τα έχω ποτέ οπότε είμαι εκ φύσεως καταδικασμένος να ζω τις ηδονές μου μόνος.Θα τα είχα άλλωστε καταχραστεί και θα τα 'ταν και κρίμα..Ευτυχώς προς το παρόν με αντέχω και μόνο μου..Και δεν έχω και το κουράγιο να πολεμήσω να κοινωνίσω ένα θαύμα μου για να εισπράξω-το πιό πιθανό-μια επισφαλή συγκατάβαση..Απορώ πως καταφέρνω και ερωτεύομαι τόσο καιρό..Ή μήπως δεν?

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Όταν με πιάνω να παραιτούμαι από το παιχνίδι της δικαίωσης,τότε ξέρω πως με παίρνει να πιώ λιγάκι παραπάνω..Και πίνω γιατί κατά βάση είμαι εγωιστής και αρέσκομαι στο θρόνο μου.Είναι ο προσωπικός μου δρόμος προς την διακυβέρνηση αυτός..
Αρέσκομαι με την ζαλισμένη μου επικυριαρχία στην σκέψη..Μερικές φορές δεν χρειάζεται να καταβάλω καν προσπάθεια για να διαφωνίσω ριζικά και να τραυματίσω τον οποιονδήποτε πλησίον μου.Κι αυτό επειδή πολύ απλά ενδόμυχα απεχθάνομαι τους εκλεκτούς συμβίους μου περισσότερο και από τον πρώην κουρέα μου..Και τί τέλειο που είναι να είσαι ο αρχηγός των ηλιθίων που πραγματώνουν την ζωή σου..
Είμαι μια μπλεγμένη ιστορία.
Είμαι ο εκ των περιστάσεων απόλυτος και αιώνιος ψεύτης.
Είμαι ένας εγώ που ζει ανάμεσά σας.
Αλλά ίσως ζω όμορφα.
Έχω καλή διάθεση,έχω δυο,τρείς καλές προθέσεις και δεν διεκδικώ ξένα όνειρα.
Και δεν ζητώ κατανόησή.ούτε να εισχωρήσω.
Θέλω απλώς να απεξαρτηθώ από την δύναμή μου να καθορίζω το πρόσιμο των στιγμών μου.
Νομίζω πως χρειάζομαι κάποιον να μου πάρει το τιμόνι και να στρίψει.

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008


Υπήρξα μικρός σ'έναν χώρο σαν και αυτόν.Τα πάντα εδώ μέσα είναι καλοκαίρι κι εγώ θέλω απλά να κλέψω αυτό το κόκκινο καλοριφέρ και να φύγω.Ακόμα και ο στυλός είναι πράσινος..Και θα πρέπει να είμαι ήσυχος,έχω δύο μωρά να ροχαλίζουν εκεί πάνω.
Αντιλαμβάνομαι πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος.Και πόσο δύσκολη πρέπει να είναι και η μάχη με το δικό τους χρόνο.Δε θέλω να τους χάσω και ευτυχώς ακόμα δεν με πληγώνει η εντροπία τους.Κρίμα που δεν είμαι από αυτούς τους γιούς που θα τους πάρουν,για μια τέτοια αφορμή,τηλέφωνο..

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

θα εξαφανιστείς κι άλλο?
Τι νομίζετε πως είστε όλοι?Οι επικυρίαρχοι της ζωής?Δε βλέπετε πως έχετε σκατώσει τις ζωές σας?Και απο πού και ως που δικαιούστε να κρίνετε ?Με ποιά δικαιολογία επιτρέπετε στο εγώ σας να εισαβάλει και να καταρακώσει την ζωή του οποιουδήποτε ηλίθιου?Ειστε ανώτεροι μόνο και μόνο επειδή αντιλαμβάνεστε?Και που καταβαραρθρώθηκε η εκτιμητέα ανθρωπιά σας?Νομίζεις πως έχεις καταφέρει κάτι με την ανοιχτομυαλιά σου?Ζύγισε την ηλίθια ζωή του και την σπιρτώζα δικιά σου και έλα να μου πείς ποιά είναι η ουσία σου.

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Με πέταξες σαν να μην ήμουν.Τιμωρώ τον εαυτό μου βλέποντας τις υπέροχες φωτογραφίες σου.Κολυμπάω τις ανάγκες που μου γέννησες σε κάτι που βρωμά σάπιο μούστο.Νιώθω πιό άδειος από ποτέ μόνο και μόνο επειδή δεν μπόρεσα να κατακτήσω.Αγανακτώ που δεν μου επιτρέπεται πια να γευτώ.Να πας να γαμηθείς και συ και το τέλειο κορμί σου.Σου εύχομαι να δοκιμάσεις, να εθιστείς και να μη βρίσκεις.Σου εύχομαι να γυρίσεις και να είμαι εδώ.Και θέλω τα μαστίγιά μου πίσω.

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Είσαι κάπου εδώ αλλά δε μου μιλάς.Κι έτσι μιλάω μόνος μου.Δεν είναι θετικό αυτό για κανέναν..Για αυτό σου λέω..Να μετρήσω έως το 10 και να βγεις..?Δε θέλω να κάνεις πολλά..Μόνο να μου πείς να σκάσω.Και αν μπορείς να μ αγκαλιάσεις για μια στιγμή,να μου πείς πως δήθεν μ'αγαπάς και ,αν δε σε πειράζει,να περιμένεις λιγάκι να με πάρει ο ύπνος.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

Σοκοφρέτα και γάλα..τί τέλεια στιγμή..Είμαι όλη τη μέρα έξω,την είχα όντως ανάγκη αυτήν την γεύση και αυτήν την απομόνωση..Νομίζω πως πλέον θα μπορέσω να κάνω και έναν απ' αυτούς τους γλυκούς ύπνους.Και δεν θα τα χρειαστώ και τα τηλέφωνα δίπλα μου,μόνο τον ανεμιστήρα θ'αφήσω ανοιχτό.Στο ένα.

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008

Εντάξει,δεν ήταν δυνατόν να μη με εγκλωβίσεις..Μόνο τυφλός δεν θα διέκρινε την ομορφιά σου.Πόσο μάλλον εγώ που την ψηλάφισα και την γέμισα με σάλια.Και ήταν αναμενόμενη και η μετέπειτα εγκατάλειψή μου αλλα να,δεν δίνω δεκάρα..Βλέπεις,είναι σοκαριστική η όποια επαφή με την τελειότητα,όμως εγώ έχω μάθει να ικανοποιούμαι θεοποιώντας ελλατώματα.Γι'αυτό και σ'ευχαριστώ που έφυγες νωρίς..Δε νομίζω να'χες την υπομονή να με βλέπεις να ψάχνω στο δέρμα σου για την άστοχη ελιά..Και φαντάζεσαι να χρειαζόταν να υπομένεις και το ψιλάφισμά μου στα μυαλά σου?Αυτό βέβαια δε θα μου το επέτρεπες..Δεν πολυμοιάζεις με άνθρωπος που θα συμβιβαζόταν με την ήττα..

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

Τρομάζω τον κόσμο...χαχα..Τρομάζω τον κόσμο..
Δεν νομίζω να σε όρισε κανένας βασίλισσα στην κοινή μας αυτή ιστορία..Και στο λέω αυτό γιατί και γω δεν προθυμοποιούμαι να κάνω τα ίδια χρόνια λάθη και στον όποιον τωρινό και παρ' ολίγον θρίαμβό μου.Άς επιλέξεις με την βλακώδη αθωότητά σου να κατακτήσεις τα εδάφη σου διαμέσω της εγωιστικής και αλαζονικής αδιαφορίας σου..Πίστεψέ με,και πάλι δεν διατίθεμαι να σε κοιτάξω σαν παγόνι.Άσε που και 'γω δεν την μπορώ άλλο την ζωώδη φύση μου,το βαρέθηκα αυτό το θέατρο του παραλόγου.Νιώθω πιο έτοιμος από ποτέ να σου παραχωρήσω τον τίτλο της "χαμένης μου ευκαιρίας".Και ξέρω που θα χρειαστεί μετά να ψάξω για να την βρω την άκρη μου.Έστω και χωρίς την παρουσία του αρεσκόμενου προς επίδειξην και αιματοκύλιση πανέμορφου-κατα τ'άλλα-εαυτού σου.Δεν είμαι εδώ για να παίζω,το καταλαβαίνεις?Έχω αρκετά στο κεφάλι μου.Τόσα ώστε να μην υπερθεματίζω τη μοναξιά μου.

Τρίτη 1 Ιουλίου 2008

Μου πρέπει και πίνω με το ζόρι σήμερα.Γιατί με έπιασα να βγάζω μια κραυγή αγωνίας πριν από λίγο.Και δεν μου επιτρέπω κι άλλη αδυναμία για σήμερα.Τουλάχιστον κατάφερα και γνώρισα ένα τραγούδι,ας μη γίνομαι γκρινιάρης..Άλλωστε δεν μου ταιριάζει και αυτή η βιασύνη,θα πρέπει να το χάψω επιτέλους.Και δεν είναι η ώρα τώρα να σκεφτώ τi ζωή με περιμένει.Έχω ένα βράδυ να βγάλω μπροστά μου..Άσε που μας τελείωσε το παρόν γι'άπόψε..Άυριο πάλι..Γιατί να περιμένω κι άλλο να χτυπήσει το τηλεφωνο?Γιατί να περιμένω να είναι το μώρό μου?Βαριέμαι και να ντύνομαι τέτοια ώρα .Θα θέλει θάλασσα.Κι άμα ξεχαστώ και περάσει η ώρα?

Γιατί νιώθω πως ξαφνικά έχω γίνει ο πιό απαιτητικός άνθρωπος του κόσμου..?Γιατι δεν διαθέτω την πολυτέλεια της υπεροψίας στα τυχερά..?Για ποιό λόγο έχω καταστεί ζήτουλας θαυμασμού και επιβεβαίωσης..?Γιατί τρέχω και σφηνώνω τον εαυτό μου στις όποιες τρύπες μου ανοιχθούν..?Για ποιό λόγο δεν μπορώ να κρατήσω τα κουλά μου μακριά απ το τηλέφωνο..?Για ποιό λόγο εμφανίζω σημάδια λύσσας μετά απ΄το πρωινό μου ξύπνημα..?Γιατί διεκδικώ προβάλλοντας τα αρνητικά μου..?Γιατί δεν μπορώ να αφεθώ σε μια στιγμή ελευθεριότητας..?Γιατί δεν μπορώ να παρατήσω τα μυαλά μου στην ντουλάπα πριν απο μία επαφή..?Γιατί τρομάζω τον κόσμο..?

Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

Τι σκατα συνέβει?Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι σκατά συνέβει?Ώστε είσαι εσυ?Ρε..σε παρακαλώ...μείνε...μείνε...
Ισορροπία και βλακείες..Σιχάθηκα τις αυταπάτες και τις ελπίδες μου.Τον ξεπεσμό του να το παίζω τυφλός και θύτης.Μισώ και φτύνω την εξάρτηση και την ανάγκη μου.Και μπαίνω σε διαδικασία σωτηρίας.Για να κουμαντάρω κάπως τα εσωτερικά μου τα σκατά.Να μπορέσω να γυρίσω στο πολυαγαπημένο μου μηδέν.
Σίγουρα δεν υπάρχει ασπρίλα και σήμερα.Σαν να κλαίει πάλι κάτι έξω,σαν να κρυώνω λιγάκι.Δεν είναι σύμπτωση όμως.Γιατί έχω πάλι αυτήν την αίσθηση του "εκ των άνωθεν" εμπαιγμού.Οπότε ας μην ταράζομαι..Είναι ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα..Μονάχα που νιώθω λιγάκι πιο μετέωρος.Κι αυτό γιατί δεν είδα το δέρμα σου αυτές τις μέρες.Και μαράζωσα απελπιστικά..Και το είδε άλλος και σαν να σάπισα και λίγο..Αλλά μάλλον απέκτησα ακόμα έναν λόγο για να δικαιολογήσω και την σημερινή ακινησία μου.

Να μωρο..Σε φαντάστηκα δίχρωμο και είδα πως δεν είσαι δεμένο και..ο ζωτικός μου χώρος..ξέρεις..

Σάββατο 28 Ιουνίου 2008

Το θέλω μας..Κατάφεραν και μας το αρρώστησαν και αυτό.Βρήκαν τρόπο και του πρόσθεσαν μια άνω τελεία που με τον καιρό άρχισε να χάνει ύψος.Βρήκαν τρόπο να του μουδιάζουν τα χέρια και κατά έναν περίεργο τρόπο μας αμαύρισαν την όποια επαφή.Μας ταμπουρώσανε σ'ένα κρυφό και άυλο πένθος και πλημμύρισαν με κτηνωδία την επιφαινόμενη δόξα μας.Ένα λάθος μέτρημα και ένα ζωώδες έστικτο ήταν αρκετά για να αποτελειώσουν την επαναστατική μας αύρα.Το πάθος μας κατέληξε ανορεκτικό.Όπως και το θέλω μας.. Που όμως πάντα ήταν μόνο του..

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

Είναι το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί..Να βρεθώ μόνος με όλους εσάς κλειδωμένος σ ένα δωμάτιο και να τύχω πλήρους αποδοχής.Να γίνω το επίκεντρο,να καταστώ το αντικείμενο του πόθου και να θεοποιήσετε τα μυαλα και το πουλί μου.Να καταπιείτε το κλειδί και να με κοιτάτε με πηχτή λαγνεία και αμηχανία ακόμα κι όταν δε σας βλέπω.Και να μείνω εκεί παγωμένος με τη χρόνια καταθλιψή μου σε αμφισβήτηση και την παθογενή μιζέρια μου σε αναβρασμό.Να προσπαθώ να αποδεχτώ την εκτέλεση του προσταγματός μου από τη μοίρα και να επιχειρώ να επιβιώσω σ'ένα παρόν που πριν από λίγο ήταν απλώς μια ονείρωξη.Να χτυπάω το κεφάλι μου στην πόρτα και να νιώθω πιό μόνος από ποτε χωρίς τα ηλίθια όνειρά μου σε παράταξη.

Σάββατο 21 Ιουνίου 2008


Πόσο όμορφα μπορω να νιώσω με δύο ποτά..Μεχρι που βρίσκω και νόημα και στις συναναστροφές μου.Και μου φεύγουν και οι κακές οι σκέψεις για λίγο.Για λίγο όμως..
Γιατί έχω αυτό το πρόβλημα..Είμαι με όλους και είμαι μόνος.Και είναι τόσο ειρωνικό που και σε αυτό είμαι ίδιος με τους άλλους..
Όμως μ'αρέσει που σε αγαπάω τόσο,θα σε θυμάμαι και πάντα,κι ας βλέπουμε το τέλος..Και μη νομίζεις,μ'εκνευρίζει που μας τελειώνει λες και είναι ενα ντεπόζιτο με βενζινη,έτσι ήταν μωράκι μου πάντα και έτσι θα είναι..Είναι κοινό και αυτό για όλους μας..Εσύ κοιτά να με κοιτάς μ αυτά τα μάτια μέχρι να σε παρασύρει η ανάγκη σου,μέχρι να καταλάβεις πως αγάπη θα βρεις και με άλλα χρώματα..Κι όχι μόνο με το σκατί μου..Και ξέρεις τι μωράκι μου?Δεν θα πατήσω ποτέ σε αυτό το μαγαζί,δεν θα αντέξω να σε δω να με ξεπερνάς,δεν είναι υποχρεωτικό να το ζήσω αυτό ψυχή μου..Απλά μωράκι μου,να..γιατί δε μου κλαψες ποτέ?Δε θα σου αρέσει που θα φύγω,θα το δείς,μη μ'αφήσεις ακόμα μωρό μου,ποιος θα σου πάρει τα δάκρυα?

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

Δε μου βγαίνει τώρα τελευταία και μου κάθεται και βαριά η αλλαγή μου.Μα πότε επιτέλους θα επέλθει η πολυπόθητη αναισθητοποίηση..?Όχι για τίποτε άλλο,αλλά να κουράστικα μ'αυτό το παιχνίδι.Και υποθέτω ότι θα πρέπει κάπου να χω και γω μέσα μου ένα απο αυτά τα κουδούνια που σε ειδοποιούν όταν φτάσεις.Αλλά γιατί δε βαράει τόσα χρόνια το κωλοκούδουνο?Και με τρομάζει και η φάση μου αυτήν την περίοδο..Με πιάνω να αναζητώ την ουσία..Μάλλον ήρθε η ώρα μου για διακοπές.

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

Δυστυχώς δεν είμαι ετοιματζίδικο σκέυασμα τυλιγμένο με κορδέλα.Πιο πολυ μοιαζω με σακουλάκι μάυρο που βρωμάει σκατα και έτσι δεν μπορώ να κερδίσω ακούραστα τους πιθανούς αγοραστές.Καθένας όμως κοτάει την ευκολία του,δεν μπορώ να τους κατηγορήσω..Οπότε αν τώρα καταφέρω και απαγκιστρωθω της σκατίλας μου,τι τέλειο ερωτεύσιμο προιόν που θα γίνω ξαφνικά..

Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Θα φορέσω τα όμορφα ρούχα που μου διάλεξε το μωράκι μου σήμερα.
Θα πάω να συνθλίψω όλες τις διψασμένες ψυχές που θα ξεροσταλιάζουν στην σημερινή τελετή.
Θα κερώσω το μαλλάκι μου και θα κρύψω τους μάυρους κύκλους μου πίσω απ'τα rayban γυαλάκια μου.
Θα οδηγήσω εγώ και ανοίγωντας την πόρτα θα αποκαλλέσω τον μπαμπά μου Γιώργο.
Θα γεμίσω το πιάτο μου μόνο με τυριά.
Θα βρω πεζούλι με κάκτο και άποψη για να ακουμπήσω.
Θα παρατήσω το σόι μου και θα γαιδεύω γάτες.
Θα πετάξω την χαρτοπετσέτα μου στον μακρινότερο τενεκέ.
Θα γεμίσω το πορτοφόλι μου με δικηγορικές κάρτες και θα τις μοιράζω μαζι με καπότες.
Ένας ακόμη ανήσυχος ύπνος,ένα απρόσμενο ξύπνημα και μία ατμόσφαιρα που μυρίζει απελπισία και καπνιστό σάπιο μήλο.Πράσινο..
Θα γράψω πέντε γραμμές είτε θέλω είτε όχι.
Γιατί η ώρα είναι 6 παρά.
Σήμερα διαφαίνεται μια δύσκολη μέρα και θα'ναι σχεδόν απίθανο να ξαναβρώ χρόνο να αυτοπυροβοληθώ.
Ας φάω για πρωινό λίγα απ'τα πολυβιταμινούχα σκατά του μυαλού μου,λοιπόν.
Το εγώ μου,άλλωστε, έχει περισσότερες ζωές και απο μια γάτα..δεν έχω ανάγκη εγώ..

Τρίτη 27 Μαΐου 2008


Όταν χάνεις τη στόχευση ,είτε λόγω ανθρώπου είτε λόγω φθοράς, έρχεται εκείνη η τραγικά απαράδεκτη ώρα που πρέπει να επιλέξεις.Και είναι η σειρά σου να βιώσεις τότε και εσύ την χρόνια ιστορία της πάλης των εγκεφάλων που θέλουν ή πρέπει να εξατομικευτούν. Το σύνηθες είναι, στις περιπτώσεις αυτές, η τραγικότητα της ανθρώπινης φύσης να ξεκινά ένα πάρτυ το οποίο καταλήγει σε μια στάυρωση της αγνότητας και της ελευθεριότητας της ψυχής σου. Είναι τότε που η ανθρώπινη μαλακία κατακλίζει για κάποιο διάστημα τη ζωή σου και το μόνο που αποκομίζεις απ'αυτήν την πάλη είναι η διδαχή πως μελλοντικα θα πρέπει να ορθώνεις άμυνες.Όχι που εσύ θα γλύτωνες..
Εχω κάτσει στα γρασίδια και δεν οδηγεί πουθενά.Έχω πάρει φραπέ με ένα ευρώ και δεν οδηγεί πουθενα.Μονάχα που όταν ήμουν νεώτερος όλα αυτά μου έδιναν μια ψευδαίσθηση ελευθερίας και ένοπλου αγώνα.Αλλά ως εκεί.Και μάλλον φταίει που τα μυαλά μου σάπισαν πια και ψάχνουν αλλού για τέτοιες υπόγειες ηδονές.Πλέον είμαι χαρούμενος με μια καρέκλα,ένα πακέτο νικοτήνη και μια ελπίδα για βραδυνή μελαγχολική πόση.

Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Σήμερα ήπια μόνος μου το λίγο παραπάνω που δεν έπρεπε και με ισοφάρισαν στο 89' και έκανα χέρι στο 93'.Οπότε μου άξιζε μια προσωπική αυτομαστίγωση με βραδυνό περίπολο στο μπαλκόνι του σπιτιού μου

Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

Δες μικρό μου,είναι απλό..Αν δεν αφεθείς στη ζωή τη δική μου,θα αφεθείς στη ζωή κάποιου άλλου.Κι άμα δεν μπορείς να με εμπιστευτείς,θα εμπιστευτείς κάποιον άλλον.Το θέμα είναι ότι θέλει δύο και ότι αυτός που ψάχνεις για να χαρείς θα είναι ο ίδιος βλάκας που θα σε κάνει και να κλάψεις.Όπότε,αμα δεν σου μοιάζω κ γώ για τόσο τσόγλανος ,πάρε το ρίσκο και έλα και δες αν όντως είμαι ή όχι.Θα 'χεις μάθει τουλαχιστον μια αλήθεια για ένα βλάκα.Και θα 'χεις ζήσει και λιγάκι αγάπη.Έχουν ξαναγαπήσει τα λακάκια σου?
"Σ'αρέσει να πονάς και αυτό μου αρέσει σε 'σένα"
"Σα να θέλεις τη ζωή σου βγαλμένη από ερωτικό δράμα"
Κάνω πολύ παρέα τώρα τελευταία με κάτι φωτογραφίες και κάνα δυο τραγουδάκια.Μάλλον νιώθω λιγάκι μόνος,αλλά κι αυτό συνήθως τις ώρες που είμαι κουρασμένος.Φταίει που στερούμαι μορφών που μπόρεσαν και παντρεύτηκαν το ενδιαφέρον μου.Η ίδια ανθρώπινη ιστορία δηλαδή..Η ίδια αποπνυκτική ματαιοδοξία..
Θέλω να δω μέχρι πότε θα αντιδρώ υγιώς με όλο αυτό εδώ το συνοθίλευμα αποθυμένων.Μέχρι πότε θα με λυτρώνει η μουσική και η ψωνίστική μου φύση.Χώρια που έχει αρχίσει ήδη να με τρομάζει η απερίσκεπτη αλκοολική μου ειλικρίνια.Και σιχαίνομαι που με πιάνουν και οι νευραλγίες μου

Δευτέρα 28 Απριλίου 2008

Η διαστροφική πλευρά του εαυτού μου,αρέσκεται στο ρόλο του ανικανοποίητου ταμπελοποιημένου κυνηγού. Η διαστροφική πλευρά του εαυτού μου,αρέσκεται να επιδυκνύει τη θλίψη της απόρριψης στα-επιβιώσαντα της ερωτικής πάλης-θύματα.Η διαστροφική πλευρά του εαυτού μου,ηδονίζεται με την άσκοπη επιμονή στους υπερστολισμένους εκ της ανάγκης στόχους.Η διαστροφική πλευρά του εαυτού μου,δυσκολεύεται να συμβιβαστεί με την αντιερωτική άποψη της.

Παρασκευή 25 Απριλίου 2008

Δεν είναι ότι πιο ειρωνικό να σε έχω απέναντι και να μη μπορώ να σ άγγίξω?Να σε βλέπω και να μη πρέπει να σε κοιτάξω?Να σ'ακούω με ψεύτικη κατανόηση?Να παλεύω να μη σ'ακουμπήσω καταλάθος?Να ελπίζω ενώ εχω χάσει προ πολλού το παιχνίδι?
Δεν είναι ότι πιο ειρωνικό να μου δείχνεις πως δεν πάχυνες και γω να μην επιτρέπεται να αγγίξω το δέρμα σου?Δεν είναι άδικο να καταπνίγω αυτήν την έλξη σε εναλλακτικές?

Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Είναι πραγματικά εξευτελιστικό να κυνηγάς ένα σάββατο βράδυ.Προσπάθησα πάρα πολυ να γίνω όμορφος σήμερα και δεν άξιζε να γυρίσω σπίτι τόσο νωρις.Είναι,βέβαια, χαζό που το κυνήγι λαμβάνει χώρα μόνο νυχτερινές ώρες αλλά είναι και μονοδρομική επιλογή...Στο φως της μέρας είμαι πιο ντροπαλός και δεν πίνω αλκοόλ πριν σκοτεινιάσει.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

Θα πρέπει να γράψω κάτι απλό για να το καταλάβει το μωρό μου.Στο μωρό μου δεν αρέσουν τα πολύπλοκα πράγματα.Το μωρό μου είναι από άλλον πλανήτη και του αρέσει μόνο να γελάει και να του κάνουν τα χατίρια.Το μωρό μου όταν στεναχωριέται πηγαίνει στο μπάνιο και ξερνάει και μετά φοβάται που ζαλίζεται και με παίρνει τηλέφωνο.Του αρέσει να περπατάμε στο δρόμο και να κοιτάει άλλους αντρες γιατί έχει ανάγκη από επιβεβαίωση.

Στο μωρό μου αρέσουν οι βόλτες στην αγορά,η δίαιτα,τα κορν φλέικς και σιχαίνεται τα φαρδιά μου ρούχα.Θα ήθελε να μην είχα κοιλίτσα,να είχα κάνει εμφύτευση στο πηγούνι και να ήμουν λίγο πιο βίαιος στο κρεβάτι.Το μωράκι μου έχει ανάγκη από δωράκια και του αρέσει να μαλώνουμε όταν βγαίνουμε έξω μόνοι μας. Το μωράκι μου όλο ξεχνάει να μου πάρει μια οδοντόβουρτσα και δεν μου αλλάζει ποτέ πετσέτα στο μπάνιο.

Στο μωρό μου δεν αρέσει να χάνει μαθήματα για μένα.Ούτε να πουλάει τους φίλους του για μένα. Το μωρό μου αποφάσισε να φύγει στο εξωτερικο και να με αφήσει για έξι μήνες μόνο.Του αρέσει να αλλάζει την ημερομηνία αναχώρησής από την αγκαλίά μου και να με αφήνει νωρίτερα για να κάνει έκπληξη στη μαμά του.Του αρέσει να αλλάζει τελευταία στιγμή την ημερομηνία επιστροφής του και να'ρχεται μέρες μετά.

Στο μωρό μου δεν αρέσει να ακούμε τη μουσική μου μαζί και δεν συμπαθεί τους φίλους μου.Δεν του αρέσει να βλέπουμε ταινίες και πάντα μου κάνει έρωτα αφού τελειώσουν τα βραδυνά του σίριαλ.Το μωράκι μου δεν βάζει κάρτα στο κινητό ακόμα κι όταν το ζητάω επίμονα και μου κάνει αναπάντητη για να το πάρω εγώ όταν κρατάω μούτρα.Στο μωράκι μου αρέσει να τσατίζεται ακόμα και με τα πιο ασήμαντα πράγματα.

Στο μωράκι μου αρέσει που ροχαλίζω

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Το σημείο μηδέν..είναι μάλλον εκείνο το σημείο όπου ξαφνικά βρίσκεσαι στην άκρη του χάρτη,σε ένα παρακμιακό καφέ,μόνος αλλά με κόσμο,με μία αξαναγκαστική βραδυνή υποχρέωση να περιμένει,πίνοντας coca cola με καλαμάκι ριγωτό,να ψάχνεις για ένα σημείο επαφής και το μόνο που βρίσκεις να είναι ανασφάλεια..μάλλον είναι η πίσω πλευρά των πραγμάτων αυτή..όπου όλα ξαφνικά αποκτούν ένα συνθετικό ματαιότητας και κάθε ίχνος ελπίδας φεύγει από τη δική σου ζωή και-απ'όσο έχω μάθει- επισκέπτεται τις ζωές άλλων.
Όλοι κάνουν λάθη.Όλοι άφησαν τους λάθος ανθρώπους να φύγουν.Όλοι έχουν στιγμές αδυναμίας.Κανείς δε ξέρει να κυνηγάει με το σωστό τρόπο τον σωστό άνθρωπο.Αφού..δε γνωριζόμαστε..

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Μόλις με έβρισε κάποιος που δε με ξέρει..μου άξιζε..και πριν δύο μέρες με είδε μία τύπισα και το βαλε στα πόδια..ούτε αυτή με ήξερε..το πρωί,ένας φαντάρος με είπε ψυχοπαθή..χτες,ο άνθρωπός μου με αποκάλεσε τρελό..πριν ένα χρόνο,ο κουρέας μου μου είπε ότι χρειάζομαι ψυχίατρο..ο παπαγάλος μου δε μου δίνει σημασία και απορώ γιατι είναι απλά ένα πουλί..οι όμοιοί μου θεωρούν ότι είμαι καμμένο χαρτί και αγευστος..ο διοικητής μου με αντιμετωπίζει σαν κλαδευτήρι και ο βενζινάς μου θέλει να μου σπάσει τα μουτρα για να πάρει τα χρωστούμενα..ο άνθρωπός μου με έχει για σίγουρο και οι φίλοι μου μου λένε πως απλά έχω χάσει το δρόμο μου..
Η συνταγή της δικής μου της ματαιοδοξίας είναι σαν όλες τις άλλες.Συμπεριλαμβάνει την επικυριαρχία ενός μικροφώνου,την μεταθάνατον καταξίωση,το κορμί ενός κολυμβητή και την καλύτερη εηυπηρέτηση στις δημόσιες υπηρεσίες.Προυποθέτει την ύπαρξη μίσους για τους παπαράτσι,τεράστιο αριθμό χριστουγεννιάτικων καρτών,θητεία γραφείου στην αεροπορία και ένα παγκόσμιο ρεκόρ στα 200μ.Προαπαιτεί ξαφνικό πλουτισμό,δυο γαλάζια μάτια και μια βίλλα οργίων.Στα συστατικά δεν χρειάζεται να προστεθεί μια ήδη κατεστραμένη ερωτική ζωη και το κρυφό εσωτερικό μου δράμα.

Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Απολαμβάνω τη συνήθεια μου να καπνίζω,με την ίδια ευχαρίστηση που απολαμβάνω να τρώω την καθημερινή μου στρατιωτική βάφλα.
Διαθέτω έναν εκνευρισμό, διότι το γραπτό μου αυτό φορά παραλλαγή και δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό μέσα σ'ένα δάσος κωνοφόρων.
Παρ'όλα αυτά τραυματίζω τη ροή του στυλού μου στις ίνες του κωλόχαρτου και νιώθω την ιερότητα της ανορθωτικής μου τέχνης.
Προσπαθώ δύο μέρες τώρα να καταλάβω αν αυτό το ξύλο είναι ερωτογενές ή απλά παιχνιδιάρικο.Και τί όμορφη αποκάλυψη θα ήταν αν πίσω απ'όλα αυτά τα βλέμματα και τον πόνο κρυβόταν η ανάγκη για συνύπαρξη και σαρκική λαγνεία..Αλλά πως ξεθάβεις το αντικοινωνικό απ'το κομπλεξικό?Ή πως ξεπερνάς το φοβικό απ'τον υπερεαυτό σου?..Κι αν υποθέσεις πως είσαι υποχρεωμένος να συμβιβαστείς μ'ένα αναποτελεσματικό βραχυχρόνιο μέλλον,αξίζει να υποστείς ένα αβέβαιο και ανασφαλές χρονοβόρο περίμενε?Κι αν ναι,πώς?Κι αν επιτέλους καταφέρεις και συμβιβαστείς με την αδυναμία εξόρυξης μιας προφορικής αλήθειας,δε θα είναι ειρωνική η μετέπειτα εμμονή σου στην πίστη του τυχαίου και του μοιραίου?

Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Δε θα μπορούσα να γράψω παγκοσμίου βεληνεκούς ερωτικό ποίημα.Μπορώ όμως να ειρωνευτώ με τον πιο τέλειο τρόπο όποιον με πληγώσει.
Δε βγαίνει νόημα.Το καλύτερο που τελικά μπορείς να κάνεις είναι να αφεθείς με τα μούτρα στα ζωικά σου ένστικτα μέχρι να επιτευχθεί η πλήρης αποχαύνωση του ματαιόδοξου εαυτού σου.Η επιλογή-άλλωστε- μιας ηθικά ελιτίστικης άποψης για τη ζωή, θα επιφέρει το ίδιο αποτελέσμα..Γιατι να αποστερηθείς λοιπόν για μονογαμίζοντες ηθικούς λόγους της σεχουαλικής ευχαρίστησης της παρτούζας?... Δεν υπάρχει λόγος..Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ελπίζεις σε μια μεταθανάτια ζωη με αναρχοαυτόνομους προσανατολισμούς..

Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Και να φανταστείς,νόμιζα ότι είχα ανάγκη από ύπνο.Η μέρα μου ξεκίνησε πολύ νωρίς-για κάποιο λόγο που δεν ξέρω-και δεν φρόντισα ως τώρα να τη γεμίσω με τίποτε αξιόλογο.Το αξιόλογο βέβαια για μένα θα μπορούσε να είναι μόνο κάτι νεόφερτο κι έτσι μάλλον είναι απόλυτα δικαιολογημένη η πρωινή μου μετριότητα..Άλλωστε τί το νεωτερίστικο μπορεί να επιφέρει ένας μαλάκας ταρίφας,ένα κρουασάν και ένας νερουλός γαλλικός καφές σ ένα γειτονικό καφέ?Από την άλλη θα πρέπει να αρχίσω να αναρωτιέμαι για τη συμβιβασμένη μου φύση..Μήπως όλος αυτός ο εφησυχασμός δεν στοχεύει ξεκάθαρα στην πολυαγαπημένη μου ηρεμία?Μήπως κατά βάθος παραείμαι κατατρεγμένος από τα στανταρισμένα και παρελθόντεια συμπεράσματα και τα χω παρατήσει?Ο κανονικός κόσμος μεταμφιέζεται , στολίζεται , αρωματίζεται και κάνει κεφάλι σε οτιδήποτε παραλιακό.Βέβαια,όλες οι ανθρώπινες αντιδράσεις υποθάλπτουν μια ψυχασθένεια.Και μάλλον η δική μου συνεπάγεται και μια εν γένει εγκόσμια απόρριψη..Έτσι να το δεχτώ..

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

είμαι νυχτερινός τύπος..απ αυτούς που προτιμούν να σηκώνονται απ το σεξουαλικό τους κρεβάτι στις 4 η ώρα το πρωί και αναρωτιούνται γιατι πάλι νοιώθουν μόνοι.Και σκέφτονται την πρωινή επιχειρηματολογία που θα δικαιολογήσει την ανακάλυψη από τον εχθρό του φαινομένου της διανυκτέρευσης τους στον καναπέ.
Είναι και επισήμως διαπιστωμένο..Είμαι έρμαιο του εαυτού μου.Εγώ είμαι αυτός ο οποίος θα επιλέξει κατα βούληση τον πρόσιμο οποιασδήποτε ουδέτερης σκέψης μου.Είμαι ο παντοδύναμος διαχειριστής της ψυχολογίας μου και συνάμα διαθέτω την εξαιρετική δυνατότητα να αυτοτροποποιώ την χρωματική διάθεση των στιγμών και των ανθρώπων μου.Παράλληλα,καταφέρνω -επιδεικνύοντας συγκλονιστική αναισθησία-να επιβιώνω των βασάνων μου, πλασάροντας συγκλονιστικής ηλιθιότητος ερμηνείες ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό.Αντιμετωπίζω τις θνητές δυσκολιές μου ως θάνατο και διακατέχομαι απο ενα σύνδρομο πανικού που γαληνεύει μόνο όταν ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου.

Κυριακή 9 Μαρτίου 2008

Στις μέρες και στις νύχτες μου είμαι μόνος.Κι όσο περνούν κυκλικά οι ώρες μου, φεύγει και ο εαυτός μου.Μένω εγώ και φεύγει o εαυτός μου.Όλα ζητούν μια κουβέντα αλλά εγώ ζητώ μια αφορμή.

Στις δύσεις μου,κάθομαι και βλέπω για να ζηλέψω τα χρώματα.Και αυτή η εικόνα,είναι η ηρεμία που ανέχομαι.Που μετά από λίγο θα πνιγεί στον εγωισμό για λίγη συντροφιά και έρωτα.Πόσες φορές τα ξαναείδα,συνεχόμενες?Πόσο απλά συνηθίζεις τις ουσίες αν είσαι μόνος..

Το βράδυ θα ξαναπαίξω το παιχνίδι που μ εξαφανίζει,που με βγάζει απών.Για να ξορκίσω τον εγωισμό που θα συναντήσω και άυριο.

Στις νύχτες μου θα δω τις μέρες μου.
Η μαλακία είναι πως το "θέλω" το δικό σου, αυτοκτόνησε και δεν το ξέρει
Πύρωσε η ώρα μου χτες και σκότωσα το μυαλό μου.Και το παράξενο ήταν ότι δεν πόνεσα.

Μερικές φορές είναι δύσκολο να νοιώθεις και τα μάτια μου συνέχισαν να βλέπουν.Έβγαλα τα ρούχα μου και μαγείρεψα.Τηλεφώνησα σ'ένα φίλο μου και του είπα πως δε θέλω.Και γέμιση ήταν η ικανοποίηση της ζωτικής μου επιθυμίας.

Δε χρειάστηκε να ξημερώσω για να κερδίσω.Ούτε να παίξω για να πλουτίσω το αίμα μου.Στο βάθος,το μεγαλύτερο θέλω μου με ήθελε μόνο.Και δεν κατάλαβα αν όλα αυτά ήταν χειροπέδες ή φωτιά για το τσιγάρο μου.Ένιωσα τον εθισμό μου στην νικοτίνη και το οξυγόνο,τον εθισμό μου στο σώμα μου.Ο Μεσσαίωνάς μου ήταν φως και μασκάρεμα.Ύστερα πίστεψα πως ήταν μίσος άλλων,πως βαριέμαι.Ύστερα πίστεψα πως έχω δύο πόδια κι αφή.Και πως δεν είμαι σε θέση..

Και ξάφνου νά σου το μούδιασμα..Αλλά το καλό το μούδιασμα..ξέρεις..Του βλέμματος..το σοκ..το ξαφνικό..το αναπάντεχο..Και μετά αναρωτιέσαι,είσαι εσύ?Και τι θα κάνεις?Θα φύγεις και εσύ?Όχι πως έμεινες ποτέ αλλά κάτσε..Νομίζω-ή μάλλον θέλω να νομίζω-πως ίσως θα το χες και σύ ανάγκη.Και είναι τρομακτικό ,αλλά νιώθω πως θα μπορούσα να σε ερωτευτώ την επόμενη φορά που θα σ έβλεπα.(Ναι για σένα είναι)(Και ναι,βαρέθηκα την ανθρώπινη μαλακία εδώ μέσα και δε με νοιάζει αν το ξέρεις)




Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Αποφάσισα και πάλι να μηδενίσω τις ανθρώπινες επαφές μου.
Και έμμεσα τον εαυτό μου,για τις υπέροχες και πηγαίας έμπνευσης επιλογές μου...
Και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να μεταμορφώνονται σε κάμπιες όταν έρχεται η ώρα της επαφής και της γνωριμίας.
Και η απάντηση ¨φόβος" μου δημιουργεί αναγούλες γιατί η ζωή είναι μικρή.
Και είναι ότι πιο θλιβερό ,το ματαιόδοξο αυτού του αναδυώμενου προσωπείου,γιατί χρωματίζει με σκατί τις στιγμές και εξαφανίζει την οποιαδήποτε ελπίδα λύτρωσης.
Από την άλλη,ίσως είναι ξεκάθαρο πια πως η ανάγκη είναι το χειρότερο καρκίνωμα όλων...
Και γι αυτο βαφτίζεται θεός και λυτρωτής ο οποισδήποτε διαφορετικός και γι αυτό μόνο το άγνωστο έχει ξεμείνει πια για να αξιώνει τον τίτλο του μαγικού.
Ειλικρινά μισώ την μικρότητα και μισώ και όσους με ανάγκασαν να πιστέψω ότι το χρωματιστό,για να μείνει χρωματιστό,μας θέλει σε απόσταση.
Κοίτα που όμως παρ όλα αυτά συνεχίζω να πιστέυω πως είσαι η μόνη μου ελπίδα,κι ας κρύβεσαι πίσω απο 10 σειρές.
Κι ας φοβάσαι να με φέρεις κοντά.

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Αν ονειρευόμουν κάτι,αυτό θα ήταν πολύχρωμο και εξελίξημο.Θα ήταν ζωηρό και ήρεμο, με δόσεις κανέλας.Αν ήμουν ρεαλιστής-που είμαι και δεν είμαι-θα ονειρευόμουν μια αγκαλιά γαλάζια,μια αγκαλιά ύπνου άσπρη και μια αγκαλιά έρωτα ρόζ.Κι αν το όνειρό μου αυτό υπήρχε αύριο, θα το πήγαινα βόλτα πάνω στις ράγες,αναζητώντας λίγη κουβέντα και μια ειλικρινή κίνηση που θα με σοκάρει.

Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008

Πραγματικά δεν είναι τίποτα..Η υπερδιέγερση σκέψεων μπορεί να προκύψει από το άγχος,την ανασφάλεια,την μεγάλη ανάγκη και την κατανάλωση αλκοόλ σε λάθος χωροχρονικό ορίζοντα.Ένα ψίγμα έρωτος-μονοπλέυρως ανώριμου-μπορεί να προσδόσει εκρηκτική διάσταση σ' ένα αλαζονικό βράδυ αυπνίας σου και να σε οδηγήσει στο να καπνίζεις 5 η ώρα το πρωί τσιγάρα στο μπαλκόνι σου.Τουλάχιστον όμως,θα χεις την ευκαιρία να δεις-μετά από χρόνια συμβιβασμένου ύπνου-τον ήλιο να ανατέλει και τότε,αφου διαπιστώσεις το φτιαχτό του είναι σου,θα σβύσεις το τσιγάρο,ο οργανισμός θα σε βάλει σε safe mode και θα ξυπνήσεις μετά το μεσημέρι με ένα αίσθημα ότι αδίκησες τη μέρα σου.