Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Δεν είσαι εδώ κι αυτό είναι κακό
Γιατί εγώ δεν έχω φύγει
Ούτε θέλω
Και μπορώ να μιλάω για 'σένα συνέχεια
Σ' εμένα

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Είναι σα να ξυπνάς μ'αυτόν τον απαίσιο πόνο στον αυχένα
Και να καταράσσεσαι την αποτυχημένη σου επιλογή να κοιμηθείς στον καναπέ
Να σκέφτεσαι πως το να φτιάξεις καφέ είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο
Και να τα παρατάς και να ξανακοιμάσαι μιας και ποτέ δε θα ξεφύγεις απ'αυτήν την παραίτηση
Πόσο μάλλον από την απίστευτη ώθηση που σε οδηγεί χρόνια τώρα στο να είσαι μαλάκας

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Ξέρω πότε θα γελάσεις,πότε θα κλάψεις,πως θα ξεφτιλιστείς και πως θα προχωρήσεις.
Ξέρω πως έχεις περάσει από δω με άλλη μούρη και πως δεν κρύβεις εκπλήξεις-και πως θα ξαναπεράσεις.
Και γι' αυτό δε βρίσκω για ποιόν λόγο θα πρέπει να με προβληματίζει η δειλία μου.

-Δεν είμαστε παρά μια τραγική εγκεφαλική επανάλυψη αιμομειξίας.Όμοιοι μεταξύ ομοίων,συμβατοί και προβλεπόμενοι,κακοκουρδισμένοι όσο δε πάει-.

Βέβαια -θα πρέπει να το ξέρεις- είμαι λιγάκι επικίνδυνος μιας και την αλήθεια μου δε τη θεωρώ καθόλου σχετική.
Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ζω με την αναζωογονητική πεποίθηση πως είμαι πρωτότυπος
Αλλά ποιό το νόημα να είσαι κάτοχος πένθιμης αλήθειας;

-Για να δίνεις λόγο ύπαρξης σ' αυτούς που πλασάρουν ως ιπτάμενα τα μυαλά τους και ξυρίζουν το στηθος τους
-Ή για να βαφτίζεις ως "ιδιαίτερα"-χωρίς να σου δίνεις λογαριασμό- τα όποια όμορφα καλουπωμένα πλασματάκια τύχει και γοητεύσεις.

"Η δασκάλα σήμερα μας έμαθε πως της απόλυτης γνώσης έπεται η ελπίδα"
Μα..το κύριο γνώρισμα των ηλιθίων;