Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Είναι η στιγμή που πρέπει να φιλοσοφίσω τη ζωή μου τώρα
Να πω πως όλα είναι αναμενόμενα,προβλεπόμενα
Αλλά να σαρκάσω και τη μοναδικότητά μου
Να νιώσω-όπως αρέσκομαι-επικυρίαρχος του εαυτού μου
Αφήνοντας ένα παραθυράκι πιθανού σφάλματος
Να δείξω λιγο ταπεινός
Για μου εξασφαλίσω τον παράδεισο
Και να μου αναγνωρίσω ένα λόγο για να κλαίγομαι
Για να χω τροφή και γι'αύριο

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Θα κοιμηθώ και καλά θα μου κάνω..
Το πρωί θα φάω όλη την κίνηση στη μάπα
Και θα συνεχίσω τον επιτιδευμένο αγώνα μου
Είμαι πλέον πολύ κοντά στο να μπορέσω να απωλέσω τα ανθρώπινα απομεινάρια μου
Για δες...Σφάζω την κουλτούρα μου αλλά έχει γούστο..
Δε διδάσκεται καν αυτό..

Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

Nα 'μαι πάλι εδώ
Αγκαλιά μ'ένα σωρό ημίμετρα
Με κατακτήσεις τινγκαρισμένες από δίψα

Κι έχω αυτό το πρόβλημα..
Ό,τι καταφέρνω,με κερατώνει
Κι είναι κι αυτά τα διαλυμένα πνευμόνια μου..
Η διαρκής αίσθηση της αστοχίας

Δεν έστριψα
Και φταίω εγώ
Προσμένω σα βλάκας τον..τυχερό λαχνό

Δεν θέλω να κουράζω κανέναν με όλα αυτά
Η αποτυχία μου δεν πλασάρεται σαν κέρασμα
Έίναι για ψηλά,για το τελευταίο ράφι
"Μην αγγίζετε"