tag:blogger.com,1999:blog-22253201045391451112023-11-15T23:36:58.659-08:00ψΑΙΜΑΤΑΜάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.comBlogger175125tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-27851969513248486922016-11-18T23:52:00.000-08:002016-11-18T23:52:00.792-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Εκείνη την ημέρα που τ' άνοιξες για να μας δεις, σου ήταν
πιστευτό το «όλα θα πάνε καλά»; </div>
<div class="MsoNormal">
Κι εγώ; Ήμουνα καλός θεατρίνος;</div>
<div class="MsoNormal">
Ή το γνώριζες; Κι αν το γνώριζες, φοβόσουν;</div>
<div class="MsoNormal">
Κι όταν σταμάτησε να χτυπά, ήταν οδυνηρό; Μήπως ήταν όμορφο;
Ήμουνα κάπου εκεί;</div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί δεν ήμουνα<span lang="EN-US">.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US">T</span>ο
φιλί μου στο παγωμένο σου μέτωπο; Το ένιωσες; <span lang="EN-US">To</span><span lang="EN-US"> </span>είδες κάπως;
Σου υπήρξε;</div>
<div class="MsoNormal">
Ήταν καλό αντίο;<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
Και το μάτι που σου έκλεισα; Κοιτούσε λίγο<span lang="EN-US">;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η ζωή εδώ κυλά ανάπηρα, δεν έχει κάτι να ζηλέψεις. Το σπίτι
άρχισε να μη σε μυρίζει κι η μικρή πήρε το όνομά σου αλλά δεν έχει το πρόσωπό
σου. Ο σκύλος σου τρώει σούπες με ρύζι και φασόλια κι η θέση στον καναπέ
εξακολουθεί να είναι δική σου. Ο φούρνος πέθανε και συχνά μου φαίνεται πως κυκλοφορείς
με σακούλες στη Δανιόλου. </div>
<div class="MsoNormal">
Βρήκα σε όλα τα συρτάρια και τις τσάντες σου εικόνες αγίων,
φαντάζομαι θα ξέρεις τώρα αν έκανες καλά. </div>
<div class="MsoNormal">
Ο μπαμπάς σου γράφει, δε χρειάζεται να στα πω εγώ.</div>
<div class="MsoNormal">
Η νυχτικιά σου, για κάποιο λόγο, είναι στο πιο κάτω συρτάρι της
γης.</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Και η δική μου ζωή δεν είχε θαύμα τελικά, μόνο εσύ ξέρεις αν
θα σε ξαναδώ ποτέ.</div>
</div>
Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-56305663180541519422014-09-16T05:32:00.001-07:002014-09-16T05:32:41.859-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmvGYC-PQMcTOW4kwu3rhFZY5qGV5STJiDzrJ4BqjiSLmlUCZpj7jL9gK2gk9sSwUgUU2mmH7PohOnV6BL7_LRRKepJWhyCSaL-l2e34R1r7vuljtNj0oLwF_gJSP0xsDdbNCd0GQCnTg6/s1600/10711013_10153245270373298_4066651264069191246_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmvGYC-PQMcTOW4kwu3rhFZY5qGV5STJiDzrJ4BqjiSLmlUCZpj7jL9gK2gk9sSwUgUU2mmH7PohOnV6BL7_LRRKepJWhyCSaL-l2e34R1r7vuljtNj0oLwF_gJSP0xsDdbNCd0GQCnTg6/s1600/10711013_10153245270373298_4066651264069191246_n.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-45447163211322666102014-01-05T02:10:00.001-08:002014-01-05T11:11:42.290-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal">
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μ’ άφησες λιγάκι μόνο
εδώ, σε φίλους που μεγάλωσαν πολύ για ν’ ασχολούνται – κι αυτό το σπίτι γέρασε
πολύ κι έχει αρρώστιες <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το χέρι μου ψάχνει την
κοιλιά σου κάθε βράδυ - αν μη τι άλλο, είχε αφήσει το αποτύπωμά του εκεί τόσο
καιρό</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και χτες ήταν δύσκολη η
μέρα μου, ξεπάστρεψα την Κακόψυχη – μου βγαίνουν εκκαθαρίσεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Με τοποθέτησα σε λίστα
αναμονής εκπλήξεων, να κάθομαι εκεί να αναμένω αντικατάσταση – η τραγικότητα, να
μου διαλέγω ότι σου μοιάζει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κι έχασα και τις γιορτές
μου φέτος και πρέπει να ‘χασα και κάποια
χρόνια – δε θα με βρίσκουν στις αναζητήσεις τους πια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ενάμιση μήνα τώρα
κατάφερα ένα φιλί, απέκτησα μια τεράστια συλλογή από φωτογραφημένους κώλους και
κέρδισα το πουκάμισό μου σ΄ ένα εορταστικό εσύ</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έχεις τα γράμματά μας στο
πορτοφόλι σου; Ή μπήκα κι εγώ στις κούτες; Η φρέσκια σάρκα είναι γλυκιά; Κι
ίσως σου έπρεπε να φύγεις λίγο νωρίτερα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το αμάξι μας, να
ξέρεις, δεν υπάρχει πιά. Είμαστε δύο χωρίς πινακίδες. Και το δώμα μου, έχει αυτόν
τον ποδηλάτη - προτιμώ να μένει αυτός εκεί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Eχω μια πίστη πως το
Παρίσι μου θα μας έσωζε εμάς τους δύο – δε μου ‘μειναν άνθρωποι που ν’ αγαπάνε
το όνειρό μου εδώ πέρα</span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Κι έχω και μια τιμωρία, να βλέπω
ανθρώπους που αγάπησα να φιλιούνται με ανθρώπους που δε θ’ αγαπήσω ποτέ – κι εγώ
να τους φιλάω στο μέτωπο</span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να μου ‘χει απομείνει
σα λύτρωση η αναμονή μιας μέρας που θα φιλήσω και το δικό σου – που θα ‘χω μπει
κι εγώ στην κούτα που θα ξανανοίξεις όταν γεράσεις<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
</div>
</div>
</div>
Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-13945547857522516432013-12-23T04:18:00.001-08:002013-12-23T04:20:29.437-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Σ’ έναν όροφο με κολλημένα σώματα, είδα αυτά τα δικέφαλα
πλάσματα να θρέφονται απ’ ό,τι μας κατέστρεψε</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Θα την δεις την αγάπη μικρό μου </div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Κάποιος θα γευθεί την όμορφη ψυχή σου και θα στραπατσάρει το
κομμένο κεφάλι μου</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Θα την δεις..<br />
<br /></div>
</div>
Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-25234797857877524342013-12-15T02:17:00.001-08:002013-12-23T04:21:02.302-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Με σέρνω κάθε μέρα σε μέρη που δεν πρέπει<br />
Για να σε βρω και να μου πεις πως δεν υπάρχω πια<br />
<br />
- Θα πιάσω την ψυχή σου και θα την πείσω<br />
Ν’ αγαπήσει τα νεκρα και τα ξεθωριασμένα<br />
Αυτά που τα βαρέθηκες και σε γέμισαν μαυρίλα<br />
Τη μαυρίλα τη δική μου -<br />
<br />
<br /></div>
Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-30265710707045362662013-11-29T11:45:00.000-08:002013-11-29T11:45:10.934-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSMTwWmT3CQWIMhLyGwwPDGMX-XMHjc4hDcGX9z1nWnQ4HdrK8BtDc8ZznisQc4TP7h1YAyzQuL3hoJo4fMcBQcrizzklpZjGySQRLnZSp-5wv65kb5FPyKgqOE8lorhyphenhyphenoJU4AxugJGsfW/s1600/IMG_1677.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_745051="null" dua="true" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSMTwWmT3CQWIMhLyGwwPDGMX-XMHjc4hDcGX9z1nWnQ4HdrK8BtDc8ZznisQc4TP7h1YAyzQuL3hoJo4fMcBQcrizzklpZjGySQRLnZSp-5wv65kb5FPyKgqOE8lorhyphenhyphenoJU4AxugJGsfW/s320/IMG_1677.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-72243736308960985372013-06-21T08:32:00.001-07:002013-06-21T08:41:53.282-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Το αυτό μας, που σου έχει σαπίσει, μ'εχει σαπίσει<br />
Και κάθε διαδρομή έχει μόνο πλάκες πεζοδρομίου και πόνους στη μέση <br />
Η προσπάθειά μου, τα δέκα χαμένα κιλά, κι απ' την άλλη, τα είκοσι που βάλαμε καπάκι, καταβροχθίζοντας για μήνες την μεσήλικη αποτυχία και την ασχήμια μου<br />
Κι αν ζω και ζέχνω διάσπαρτους καρκίνους, βρες αν μπορείς λίγη υπομονή να ψάξεις να ξεθάψεις λίγο απ' αυτό που γέννησες τότε για μένα<br />
Για να μου κρατάς το χέρι αν δε σιχαίνεσαι, μέχρι να ζήσω τους έναν δυο θανάτους μου<br />
Ούτως η άλλως δε θα τους αντέξω και θα ζήσεις την κάθαρση αλλού και πάλι.<br />
Σ' ένα σώμα που θα θες να ακουμπάς χωρίς να ματώνει η μύτη σου<br />
<br />
</div>
Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-53264956210349213132012-11-13T07:13:00.001-08:002012-11-13T10:24:43.711-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
O κάποιος που έζησε εδώ μαζί μας, σε μικρά δωμάτια, με μικρά ποτήρια, βρώμικα μπαλκόνια και σκαλωμένες εξώπορτες<br />
Που έγινε φάντασμα για να κοιτά από ψηλά τούτη την πόλη<br />
<br />
Χρειαζόταν απλά ένα πιάνο με ουρά, κάποιες στιγμές, μια πισίνα και 7 ομπρέλες<br />
<br />
Ή ίσως απλά να 'ναι μαζί σου και να ΄ναι βράδυ<br />
Να μη σ’ αφήνει να παραπατάς, να σε παραστρατούν και να σου λέει πως ο καιρός αυτός θα' ναι δικός σου <br />
<br /></div>
Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-11707303318443838682012-11-06T05:21:00.003-08:002012-11-13T07:16:23.669-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
Χιλιάδες δίποδα σε διαρκή αναταραχή, σε μια καθολική αναμπουμπούλα με τρελαμένα μηχανάκια στην άσφαλτο</div>
<div style="text-align: left;">
Σε μια γωνιά αλαλιασμένος ο διπλοπαρκαρισμένος εγώ, να μου τη δίνει και να του δίνω και να ορμάω στις σειρές, μπας και μου κάτσει ο επιούσιος</div>
<div style="text-align: left;">
Να μου τη βγαίνει η ουσία σε κόκκινα φανάρια και να με βρίσκει εκεί, σε κορεάτική απομόνωση που ταξιδεύει μες στο βόθρο</div>
<div style="text-align: left;">
Να με ζεσταίνει ζεματώντας τα δικά σου τα σκατά, που πως στο διάολο μπορούν και μυρίζουν τόσο ωραία μέχρι ν' ανάψει πράσινο</div>
</div>
Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-83605348225532238952012-09-06T10:48:00.002-07:002012-09-06T10:56:35.325-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"Αυτός ο αέρας θα 'πρεπε να φυσάει και τα δικά σου μάγουλα"<br />
Να κλέψω καποιανού το κατιτίς, να στο φτιάξω να το δείς και να τελειώνουμε μ' αυτά<br />
Να γυρίσεις πίσω</div>
Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-17297781422438240412011-12-27T02:24:00.000-08:002011-12-27T04:22:19.106-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Για να ξεκολλήσω τα μούτρα σου απ’ τα μούτρα μου<br />
Για κάποιο λόγο που δε λέει να μικρύνει<br />
Εξακολουθώ να τρέχω τη ζωή μου αόριστα<br />
Μπας και ξεμακρύνω απ τις προκλήσεις σου<br />
Και βρεθώ με κάτι που σε σβήσει<br />
<br />
</div>Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-70429917874967475672011-06-08T12:00:00.000-07:002011-06-08T21:54:21.872-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Σου ξεκινάει και λειτουργείς τα δυο σου κάτοπτρα, μπερεκέτι-ειδική κατασκευή, καστανά μ' ευρεσιτεχνία - έξω ο κόσμος ήδη τρέχει κι ο δικός σου ετοιμάστηκε. Λίγος αέρας εδώ κι εκεί, ο ελαφρά αρωματικός, ο κατάλληλος για το δικό σου δέρμα-στο δέρμα. Χιλιάδες φρέσκοι πόροι, όλοι δικοί σου, σου ξετρυπώνουν και φουσκώνουν για να τους δουλέψεις. Σπέσιαλ για την πάρτι σου ακτίνες, περνούν -παραγγελιά, οι εκλεκτές, οι σαν και σένα ποιητικές, οι όσες σου αξίζουν.<br />
<br />
Ανασηκώνεσαι με μια γη και ξαμολάς τα περιττά, τα αποσταγμένα κιτρινωπά, με το κεφάλι ψηλά. Τ' αποχαιρετάς κι ορμάς για καινούρια καφετιά, ίσως ζαχαρένια και γαλακτερά, γιατί έτσι τα θελα κι εγώ-αλλά προφανώς όχι. Απ' τα βουνά σου κατεβάζουν νερό για ένα δεύτερο ποτήρι κι εσένα απλά σου πρέπει και το πίνεις<br />
<br />
Σου φοράς μισή περούκα νταντα'ι'στική, κατάκτηση ανέραστης στιγμής, ελαφρά βασανιστικής εκ των υστέρων. Σου βγάζεις δόντια και τσαμπουνάς τα μπλε στις γλώσσες. Πεζοδρομείς και συνταγολογείς ζωή με όσους, μα κάτι γίνεται - ποιος επιτρέπει να σαι ο πιο αγαπητός κι ο πιο μονάχος; -Αλήθεια, είσαι;- Σου μουντζουρώνεις "Υπερήφανος" σε δρόμους που λίγο ξέρεις και σίγουρα δε σε ξέρουν –ίσως του χρόνου δε τους ξαναδείς- με έναν καλοκαιρινό επαναλαμβανόμενο μαλάκα για αποσκευή που δε λες να προδώσεις.<br />
<br />
Και στην τελειώνεις κι αυτή τη μέρα, με τραπεζάτο απολογισμό, μια κονκάρδα-καπάκι και δυο εξωτικά άλιεν αφροδίσια από κείνη την παρτούζα ελευθεριότητας που σου χάρισες για να επιβραβεύσεις το κατιτίς σου. Οριζοντιώνεσαι και μας δείχνεις στο ταβάνι φτύνοντας γιατί δεν είχαμε ταλέντο ξενοδόχου και ντίτζιταλ καρδιές κι αγκαλιάζεις τα κουτιά σου κι ένα σύστημα που δουλεύει για σένα γιατί τα βρήκατε στην πονηριά.Εμείς, ωσάν αγέλη θάντερκατς, βλέπουμε αυτό το μεσαίο δάχτυλο να ορθώνεται στον ουρανό και ανασκουμπονώμαστε μέχρι να στην τελιώσεις και πάλι, για να ‘ρθούμε να σου τρομπάρουμε τους πόρους . <br />
<br />
</div>Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-39437781278704319872011-04-04T00:13:00.000-07:002011-04-04T00:13:07.878-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/kYUYbCksbjk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br />
</div>Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-60203110246534562302011-02-23T18:33:00.000-08:002011-02-24T23:38:05.804-08:00Επειδη δε μπορω να με αντεξω που δε σ´εχω<br />
Αυτη μου η νυχτα θα μεγαλωσει,θα γινει τεραστια<br />
Και δε θα τους ξημερωσει μεχρι να γυρισεις<br />
Κι αν δω πως αργεις - πως εχω αρχισει να μυριζω<br />
Θα βγω να κολλησω στους δρομους τη φιγουρα σου<br />
Για να προλαβω να βαψω το τελος μου στο χρωμα σου<br />
Πριν φυγω μαζι με τη ζωη τουςΜάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-65545744902124692622011-02-17T09:36:00.000-08:002011-02-20T15:41:23.022-08:00Πρόσκληση για το Μεγάλο Φεστιβάλ και πήραμε τους δρόμους<br />
όλοι εμείς οι με Copy Paste μετέπειτα ζωές - δεν τις λες - και μούρες<br />
μα με μια κοινή αποτυχία - αυτό το διαρκές πένθος χρόνια τώρα<br />
γιατί δεν ήταν έτσι παλιά και δεν ξαναήταν μετά<br />
Για να'ρθει το σήμερα και να 'μαστε ξανά εδώ, όσο μαζί γίνεται, όσο και τότε <br />
να μας βαρέσει με σινιάλο μεσάνυχτα και κυνήγι θησαυρού - για το ποιός θα βρεί τι φταίει<br />
Λες και το βρήκε κανείς ποτέ ή θα το βρεί<br />
αλλά απ' την άλλη, είναι παιχνίδι και δεν έχει να κάνει<br />
και που θα πάει, κάπου μέσα σε όλες ,η μία η ίδια η κάτασπρη η στιγμή - εγώ την είχα ζήσει,εσύ? <br />
Αυτή που θα μας τραυλίσει όπως τότε - γιατί πόσο ν΄αντέξεις μια νέα ψυχή να φωτοσυνθέτει - να ξεπαρθερνιάζει κόσμο - να υπερηφανεύεται που θα μας ζήσει για πάντα <br />
Ζητάς για να πνιγείς σε αναίτιου πένθους δάκρυα -δικά μας<br />
με την απόλυτη ομορφιά εκείνης της αίσθησης πως όλα είναι καινούρια<br />
για να ξανακοροιδέψεις επιτέλους όπως τότε, τους ζώντες παλαιώθεν<br />
που δεν παίζουν άλλοΜάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-68001167994886225302011-02-04T06:02:00.000-08:002011-02-04T13:25:55.150-08:00Αραιά και που κάποιος πεθαίνει<br />
έτσι ακραία - βιολογικά<br />
Κι όταν δεν, τότε συμβιώνω με συστήματα σε αποσύνθεση<br />
άλλωτε χαριτωμένη - μα κυρίως θλιβερή<br />
<br />
Όταν μου πεθάνεις<br />
θα συμβιβαστώ με τα τσιγάρα μου<br />
Και θα πλακώσω τρία τέσσερα ηρεμιστικά<br />
για να μη μου τρέμουν η γή και τα πόδια <br />
<br />
Οι φίλοι μου θα ξαναεμφανιστούν <br />
και θα μ'αφήσουν να διαλέξω έναν που θ' άγαπώ όσο εσένα<br />
Για να μου κάνει κάποια χαζά αστεία<br />
και να μη μ'αφήσει να κοιμηθώ μόνος<br />
<br />
Τη μέρα που θα σε κρύψουνε<br />
Και θα σε βάλουνε ν' ακολουθήσεις Τη ρέγουλα<br />
Θα πάψω ν' αγαπώ έτσι ανεύθυνα<br />
Και θ' αφήσω εδώ πάνω μια φωτογραφία σου να μου τεστάρει τον καιρόΜάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-46846996094724697942011-01-30T03:19:00.000-08:002011-01-30T03:22:27.849-08:00Θα με διαπομπεύσεις με ζήλο και θα'ναι μια απ'αυτές τις καταραμένες μέρες που επιτέλους κάτι συνέβει<br />
Το μετά δε θα 'ναι καθόλου δύσκολο γιατί οπωσδήποτε κάτι σου έφταιγε<br />
Άσε που ουδείς είναι τόσο ηλίθιος ν' αφήνει πίσω χωρίς λόγο<br />
<br />
Μόλις βγεις απ'αυτήν την οικοδομή θα' χεις φτερά στα πόδια<br />
Θα νιώθεις κάποιον αέρα να χτυπά τα μούτρα σου<br />
και ίσως βλέπεις και λίγο καλύτερα έχοντας σβύσει μια οικοδομή απ'το χάρτη<br />
Είναι η τακτική του να "κερδίζεις χάνοντας"<br />
<br />
Απο΄δώ ψηλα, θα σε βλέπω πυροβολημένος να ποδοπατάς το στενάκι μου και να το σκας<br />
Με την μπερδεμένη σου φύση σε έκσταση -μιας και μόνο έμενα είχες για ν'αφήσεις <br />
"Η επανάσταση αρχίζει από την οικογένεια"<br />
και προφανώς δε σε' στελνα για καράτεΜάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-12253533865975796452011-01-04T16:08:00.000-08:002011-01-07T05:50:20.513-08:00Με μουράτες ρεντικότες, τακουνοπάππουτσα και ψηλά καπέλα να τους ορίσουμε τα καρναβάλια<br />
Να μοστράρουμε μποτίλιες αψέντι και υφάκι ελευθεριότητας<br />
Ούτως η άλλως δεν υπάρχει θεός<br />
Και δε μας νοιάζει τι λένε τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια<br />
<br />
Να βγούμε να παίξουμε<br />
<br />
.Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-1450130565194101852010-12-19T02:04:00.000-08:002010-12-19T02:04:14.690-08:00Προφανώς κάτι πρέπει να συμβεί<br />
Υιοθετώντας ανθρώπους ή σκοτώνοντας μερικούςΜάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-87961924864362141802010-12-06T02:01:00.000-08:002010-12-06T07:18:20.746-08:00Θα πρέπει να με πνίγει η πρωινή αρρωστήλα μιας κακής αλκοολιασμένης υπερβολής.Να αναθεματίζω για τα ξεχασμένα τασάκια και τα καμμένα πνευμόνια μου.Να γέρνει το κεφάλι μου απ'τα άλατα και τα φουσκωμένα μαξιλάρια.Να με πυροβολήσω με δέκα τηλεκοντρόλ κι εσύ να μη σηκώνεις τα τηλέφωνα -για να μας κλατάρουν τα δαιμόνια μου -για ένα γαμημένο καλημέρα.Να πάρω τους δρόμους με δέκα πονοκεφάλους και αστικά να ξεφυσάνε και να μεταγγίσω κι εγώ -ρουτίνα- λίγη ζωή για επιβίωση - για να σου πάρω δώρο.Να μου ριμάξω τα στομάχια με ζυμάρια κι αποτυχημένους καφέδες και να σπρωχτώ στα πλήθη και στις διαβάσεις με ιδρώτες και λίπη στα μούτρα μου.Να προλάβω να χωθώ στα πρακτορεία για την ώρα του μαλάκα -για να σου πάρω το κάτι καλύτερο- θα σ'αγαπώ κι άμα κερδίσω.Να πάει τρεις να στριμωχτώ στα σκόντα οκτάβια- με έναν ή τρεις είναι καλύτερα- καλύτερα φυλακή παρά κατασκήνωση.Να φτάσω στα μαλόξ τα παναντόλ και τα κομπιούτερ μου, να ηρεμίσουν τα μυαλά μου -στους πορτοκαλί μου τοίχους.Να βγάλω αυτά τα παππούτσια και να μιξαριστούν τα οικεία μου με καθυσηχαστική βρωμασιά.Να ισιώσω στο κρεβάτι νιρβανιασμένος μέχρι να νυχτώσει και να ξυπνήσω με καύλες -το νεύμα της ιστορίας- για να σε ψάξω και να με βρίσεις γιατί δεν θυμώμουν πως με πήρες τηλέφωνο.Και τι μου έλεγες.Να συμβιβαστώ με τα μούτρα σου και την τραγική ομορφιά σου και να ξαναστραβωθώ στον καναπέ με τις λάμπες μου και τα ματσούκια μου στο χέρι. - Απ'το μπαλκόνι μου μπορώ να δω εκείνο το στενάκι της Κυπαρρισίας -κι εμένα να περπατώ νιώθοντας πως κάθε μου βήμα έχει σημασία.Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-92037831216174110232010-11-26T11:36:00.000-08:002010-11-26T11:36:34.420-08:00Κοκκινίζεις που σου κλείνει το μάτι<br />
Για να διαολοστείλει ένα παρελθόν<br />
Να φτιάξει ένα βράδυ<br />
Ίσως και λίγο πρωί ή και το μετέπειτα<br />
<br />
Κοκκινίζεις που σου βγάζει το μάτι<br />
Για να διαολοστείλει ένα παρελθόν<br />
Να φτιάξει ένα βράδυ<br />
Ίσως και λίγο πρωί ή και το μετέπειτα<br />
<br />
Με τόσο κακομεταφρασμένο Λε Κορμπουσιέ τριγύρω<br />
Ας μένουμε τουλάχιστον κάπου ψηλά<br />
Μπας και δε μας έχει διαολοστείλει ακόμα αυτός ο δικός σας<br />
ο "Α"υτός<br />
Και δούμε κανένα μεγάλο μάτι καμιά μέραΜάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-32417552490537027362010-11-05T12:36:00.000-07:002010-11-26T11:43:17.931-08:00Ο γέρος,τοίχο μεριά στο πατσατζίδικο με τα μπούκοβα και την ξινίλα του<br />
Ο μπομπαρισμένος με τ' αμάνικο στο σκαμπό του κωλόμπαρου που κλείνει<br />
Ο τυπάς στον τέταρτο με τα φώτα και τα τσιγάρα που καίνε τζάμπα <br />
Η τύπισσα με τα πορτοκαλοφοσφοριζέ που σκουπίζει ανάμεσα στ'αμάξια<br />
<br />
Tραγικοί της Ιστορίας που σαλεύουν όταν οι φταίχτες κοιμούνταιΜάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-13321248146259598792010-10-27T09:40:00.000-07:002010-10-27T18:19:05.519-07:00Με τα μικρά σου δάχτυλα<br />
δίνεις λίγη ώθηση σε αυτόν τον κόσμο<br />
<br />
Αν κοιτάξεις πίσω σου<br />
Ξεσηκωμένοι γέροι διασωληνωμένοι<br />
Κονβόι από πρεζάκια χωρίς δίφραγκο<br />
Αυτοκτονικοί εν αποτυχία<br />
Και κούτσα κούτσα κι εγώ<br />
<br />
Να ακολουθώ και να τρώω μέχρι και τις σιχαμένες ντομάτες μου<br />
γιατί μου άνοιξες καινούριους λογαριασμούς εδώΜάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-26400685435200412292010-10-16T15:46:00.000-07:002010-10-16T15:46:06.860-07:00Πως έγινα έτσι<br />
Να ζω σα κρυμμένος σκόλικας <br />
Να μ' αγκαλιάζουν όταν οι άλλοι δε κοιτούν<br />
Και να κλείνω τα παντζούρια όταν φιλιέμαι<br />
<br />
Δυστυχώς η ζωή μου δε θα'ναι<br />
Κι εγώ θα 'μαι εδώ με το αυτό το πράγμα μες στο κεφάλι μου<br />
Ο ανελεύθερος <br />
Να ευελπιστώ όντας άπραγος<br />
σε κάποιον δικό μου Καταραμένο<br />
Άδοξα<br />
Μέχρι το τέλοςΜάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2225320104539145111.post-2920366134881014652010-10-08T06:39:00.001-07:002010-10-08T06:39:22.864-07:00<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/awdqhdMDfmc?fs=1&hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/awdqhdMDfmc?fs=1&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>Μάριοςhttp://www.blogger.com/profile/11900162477335740693noreply@blogger.com0