Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Προφανώς κάτι πρέπει να συμβεί
Υιοθετώντας ανθρώπους ή σκοτώνοντας μερικούς

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Θα πρέπει να με πνίγει η πρωινή αρρωστήλα μιας κακής αλκοολιασμένης υπερβολής.Να αναθεματίζω για τα ξεχασμένα τασάκια και τα καμμένα πνευμόνια μου.Να γέρνει το κεφάλι μου απ'τα άλατα και τα φουσκωμένα μαξιλάρια.Να με πυροβολήσω με δέκα τηλεκοντρόλ κι εσύ να μη σηκώνεις τα τηλέφωνα -για να μας κλατάρουν τα δαιμόνια μου -για ένα γαμημένο καλημέρα.Να πάρω τους δρόμους με δέκα πονοκεφάλους και αστικά να ξεφυσάνε και να μεταγγίσω κι εγώ -ρουτίνα- λίγη ζωή για επιβίωση - για να σου πάρω δώρο.Να μου ριμάξω τα στομάχια με ζυμάρια κι αποτυχημένους καφέδες και να σπρωχτώ στα πλήθη και στις διαβάσεις με ιδρώτες και λίπη στα μούτρα μου.Να προλάβω να χωθώ στα πρακτορεία για την ώρα του μαλάκα -για να σου πάρω το κάτι καλύτερο- θα σ'αγαπώ κι άμα κερδίσω.Να πάει τρεις να στριμωχτώ στα σκόντα οκτάβια- με έναν ή τρεις είναι καλύτερα- καλύτερα φυλακή παρά κατασκήνωση.Να φτάσω στα μαλόξ τα παναντόλ και τα κομπιούτερ μου, να ηρεμίσουν τα μυαλά μου -στους πορτοκαλί μου τοίχους.Να βγάλω αυτά τα παππούτσια και να μιξαριστούν τα οικεία μου με καθυσηχαστική βρωμασιά.Να ισιώσω στο κρεβάτι νιρβανιασμένος μέχρι να νυχτώσει και να ξυπνήσω με καύλες -το νεύμα της ιστορίας- για να σε ψάξω και να με βρίσεις γιατί δεν θυμώμουν πως με πήρες τηλέφωνο.Και τι μου έλεγες.Να συμβιβαστώ με τα μούτρα σου και την τραγική ομορφιά σου και να ξαναστραβωθώ στον καναπέ με τις λάμπες μου και τα ματσούκια μου στο χέρι. - Απ'το μπαλκόνι μου μπορώ να δω εκείνο το στενάκι της Κυπαρρισίας -κι εμένα να περπατώ νιώθοντας πως κάθε μου βήμα έχει σημασία.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Κοκκινίζεις που σου κλείνει το μάτι
Για να διαολοστείλει ένα παρελθόν
Να φτιάξει ένα βράδυ
Ίσως και λίγο πρωί ή και το μετέπειτα

Κοκκινίζεις που σου βγάζει το μάτι
Για να διαολοστείλει ένα παρελθόν
Να φτιάξει ένα βράδυ
Ίσως και λίγο πρωί ή και το μετέπειτα

Με τόσο κακομεταφρασμένο Λε Κορμπουσιέ τριγύρω
Ας μένουμε τουλάχιστον κάπου ψηλά
Μπας και δε μας έχει διαολοστείλει ακόμα αυτός ο δικός σας
ο "Α"υτός
Και δούμε κανένα μεγάλο μάτι καμιά μέρα

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Ο γέρος,τοίχο μεριά στο πατσατζίδικο με τα μπούκοβα και την ξινίλα του
Ο μπομπαρισμένος με τ' αμάνικο στο σκαμπό του κωλόμπαρου που κλείνει
Ο τυπάς στον τέταρτο με τα φώτα και τα τσιγάρα που καίνε τζάμπα
Η τύπισσα με τα πορτοκαλοφοσφοριζέ που σκουπίζει ανάμεσα στ'αμάξια

Tραγικοί της Ιστορίας που σαλεύουν όταν οι φταίχτες κοιμούνται

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Με τα μικρά σου δάχτυλα
δίνεις λίγη ώθηση σε αυτόν τον κόσμο

Αν κοιτάξεις πίσω σου
Ξεσηκωμένοι γέροι διασωληνωμένοι
Κονβόι από πρεζάκια χωρίς δίφραγκο
Αυτοκτονικοί εν αποτυχία
Και κούτσα κούτσα κι εγώ

Να ακολουθώ και να τρώω μέχρι και τις σιχαμένες ντομάτες μου
γιατί μου άνοιξες καινούριους λογαριασμούς εδώ

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Πως έγινα έτσι
Να ζω σα κρυμμένος σκόλικας
Να μ' αγκαλιάζουν όταν οι άλλοι δε κοιτούν
Και να κλείνω τα παντζούρια όταν φιλιέμαι

Δυστυχώς η ζωή μου δε θα'ναι
Κι εγώ θα 'μαι εδώ με το αυτό το πράγμα μες στο κεφάλι μου
Ο ανελεύθερος
Να ευελπιστώ όντας άπραγος
σε κάποιον δικό μου Καταραμένο
Άδοξα
Μέχρι το τέλος

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Να περπατήσεις στην Αχαρνών και στη Φυλής μεσάνυχτα
Να νιώσεις ζωντανός,να τεστάρεις τις αισθήσεις σου
Ν'αφήσεις το φόβο να σου αλλάζει πεζοδρόμια και να σου βάζει βήματα στ'αυτιά
Σιγά σιγά θα σε κάνει θρήσκο όλο αυτό
Μόνο κ μόνο επειδή κλείνει πίσω σου μια πόρτα

-Να γυρίσεις τότε και νικητής να σε εκθέσεις μέσα από τα τζάμια
Να διπλοκλειδώσεις

Και να ξαναπεθάνεις

(για τη μικρή μου)

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Στις πέντε το πρωί,σε μια πόλη με άχρηστα φανάρια
Περνώντας από άδειους δρόμους που μυρίζουν αλληλεγγύη
Τους νιώθεις να είναι κάπου εκέι κρυμμένοι
Με τα πρισμένα σου κόκκινα χείλη και το σαλιωμένο πρόσωπο
Και με μια αγνή σκέψη κρέμας κανέλας κι αχνης ζάχαρης
Ανοίγεις το παράθυρο για να μυρίσεις το καμμένο πλαστικό
Και νιώθεις την ανάσα των πλασμάτων που δεν στέγνωσαν ακόμα
να σου αγγίζει το αυτί

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Ο σκύλος μου μόλις ήρθε εδώ
Που το μόνο που θέλει είναι να είναι μαζί μου
και θα γαυγίσει οποιονδήποτε πλησιάσει και δε γουστάρει
Έτσι κι εγώ τον αφήνω να μου γλυφει τη μούρη και να με ξυπνάει
Εισπράτοντας ολίγην πρωινή αγάπη
και ανταποδίδωντας όπως του πρέπει

Όταν αυτή η έκρηξη θαλπωρής παύσει και μου κάνω καφέ
Με μπουκώνω με τσιγάρα
Τον μπουκώνω με μια μπάλα
Και κοιταζόμαστε στα μάτια ξέροντας πως κανένας απ τους δυο δε πρόκειται να παραδόσει εύκολα το παιχνίδι του
Συνήθως όμως χάνει

Κι έτσι αρχίζει αισιόδοξα η μέρα μου
Με μια μικρή νίκη κόντρα σε κάποιον που το χαίρεται
Τη μόνη νίκη της ημέρας
Μιας και κάποια στιγμή τελικώς ανοίγω αυτήν την πόρτα
και βγάζω έστω το κεφάλι μου λιγάκι απ'έξω
Κάτι που κάνει ακόμα και τον σκύλο μου να νιώθει απειλή

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Όταν φεύγεις από την πόλη τ'αυτοκίνητα λιγοστεύουν
Ο κόσμος κλείνεται σπίτι του
Και σβύνει τα φώτα
Ισως γι' αυτό μου άρεσε που βγήκα στην ταράτσα μου
Ήταν μια μόνη στιγμή στην οποία ένιωσα πως αλήθεια σ'αγαπώ
Και πως δε σε χρειάζομαι για να σου φορτώσω τη γερασμένη, απαισιόδοξη ιστορία μου

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Να βγούμε με τις ντουντούκες όξω!
Δωρεάν ψυχοθεραπεία για όλους μας!
Κέντρα απεξάρτησης από τα ούζα σε κάθε γειτονιά!
Και κάνα κατοσταρικακι τη βδομάδα επίδομα κίνο για το δύσκολο χανγκόβερ

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Αυτή η εκνευριστική ικανότητά τους να περνούν καλά μέσα σε όλο αυτό
Και απ΄την άλλη,ο δικός μου ο χαβάς
Ν'αγκαλιάζω κάποιους απ'αυτούς, σαν μια πεινασμένη βδέλλα
Μπας και ρουφήξω το κάτι τις μου

Να το έχετε όμως υπ'όψην..

Με την εφεδρική μου ενέργεια συντροφιά
Και με πλήρη επίγνωση του ό,τι απλώς χάθηκε η μπάλα
Θα καταστείλω τα δαιμόνια μου
Ακόμα κι αν μου απομυθοποιήσετε τους πεφωτισμένους

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Μια εντυπωσιακή περίπτωση ενός ακόμα ηλιθίου που αρκέστηκε σε εφικτές πηρουνιές
Σε μια άχαρη πόλη κάπου που δεν φάνηκε παράξενο
Με τις αυτές γονιδιακές συμπτώσεις
Και με έναν τυχαίο συγκερασμό αυτόφωτων και μη αυτόφωτων ανθρώπων
Να μας κάνουν ένα σύνολο

Με τους ζωντανούς,τους νεκρούς και αυτούς που θα πεθάνουν
Με τα ατυχή νούμερα που σημαίνουν αλλά δεν κερδίζουν
Και με βαλμένες ευαισθησίες που μολύνουν από πάντα
Σε μια άκρως προβλέψιμη ευαισθησία ενός ματιού
Που ξέρεις πότε θα σου κοκκαλώσει

Υπάρχει και θα υπάρχει κάτι εδώ
Που έγινε,αναλώθηκε και δεν αλλάζει
Και που θα θρέφει μια γκρίνια γι' αυτά που δεν βιώθηκαν
Με μια ταμπέλα τσαπατσουλιάς και μετριότητας αγκαλιά
Που καταβάθος μόνο ομορφαίνει

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Να σου πω τί;
Μπορώ να μιλήσω με σιγουριά μόνο για τους επικείμενους αυνανισμούς μου
Είναι εύκολο να βρεις καμιά δεκαριά παρηγοριτές
Θιασώτες της στημένης ψυχικής σου τέχνης και του όμορφου κώλου σου
Και να πορευτείς προς τον θρίαμβο με το κερδισμένο αλάθητό σου αγκαλιά
Φρόντισε όμως να κατακεραυνώσεις όσους θρασύτατα και άδικα σε κρίνουν
Συνθλίβοντας τα ποταπά τους αίτια και κονιορτοποιώντας τις λανθάνουσες ροπές τους
Εξόρισε τους ματωμένους σου στα τάρταρα με τους άλλους γραφικούς περαστικούς σου
Και διατυμπάνισε τους ως θρασύδειλους πληγωμένους που πήραν αυτό που τους αξίζει
Ο καθένας άλλωστε παίρνει στο τέλος αυτό που του αξίζει
Εγώ συνήθως παίρνω εμένα
Εσύ πάλι,θα τα ανατρεψεις όλα
Θα πάρεις εσένα και ένα τσούρμο γλύφτες αυλικούς

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Όντως οι μέρες μικραίνουν τελικά
Και είμαι φτιαγμένος για να αντέχω την επαναλαμβανόμενη μιζέρια τους
Στις ρουτινιασμένες και ανόητες, νομίζω πως βρήκα και τον σκοπό
Ξυπνώ για να αναμένω ένα θαύμα

Δε πιστεύω πως μου οφείλεται καθόλου αστρόσκονη
Μου είναι άλλωστε περισσότερο φυσική σαν έννοια αυτή του θανάτου παρά της δημιουργίας
Και δεν είμαι αρκετά νέος για να μου αλλάζουν μικρά πράγματα τη ζωή
Τη διάθεση, ίσως

-Αυτή η εποχή με αηδιάζει
Νιώθω σαν να αποφλοιώνομαι,συναναστρέφομαι μ' ανεμιστήρες και δεν τολμάω να βγω απ'το σπίτι-

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Σηκώθηκα
κατούρησα στο νεροχύτη
έριξα νερό παντού
και στα χέρια μου
στραβοέκοψα λίγο κωλόχαρτο
σκουπιστηκα
πάτησα το καλάθι
αστόχησα
και ξαναξάπλωσα στον καναπέ μου

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Στο τέλος κανείς δε θέλει μια όμορφη ζωή.
Όλοι θέλουν απλά να ζήσουν ανώδυνα
κάποιες εγγυημένες δεύτερες ευκαιρίες
κι έναν όμορφο τρόπο για να ξερνάνε την ήττα τους

Χτες είδα έναν 50άρη ταρίφα με κοτσίδα και πέτσινο γιλέκο
Ένα γυφτάκι να πουλάει ένα ευρό το αφρολέξ
Κι έναν άνθρωπο να μου αμολάει την γέρικη ψυχή του σ'ένα πιάτο
Είδα πως γίνεται
Πως χρειάζεται λίγο μαγικό φως
Πως έχει τιμή
Και πως αν θες να το δεις να συμβαίνει καθαρά,πληρώνεις πιο πολλά

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Δε νομίζω να διαθέτουν πολλοί την εξαιρετική ικανότητά μου να αποφεύγω να εργασθώ.Μπορώ καθημερινά να σκεφτώ πάνω απο εκατό τεκμηριωμένους λόγους και να προτιμήσω να απουσιάσω απο το κοινωνικό-εργασιακό γίγνεσθαι.Παρα ταύτα οι τύψεις υπάρχουν,δεν εχω αγγίξει δα και την ημιθεοποίησην.Έχοντας όμως συνηθίσει στην ιδέα του ό.τι δε θα 'βγαζα φράγκο και αν δούλευα,ισορροπώ κάπως τον νυχτερινό μου απολογισμό.

Αυτό που τελικώς βιώνω ειναι μια ιδεατή,καθημερινή συναναστροφή με τον εαυτό μου, το οποίο είναι μεν μια δύσκολη υπόθεση,έχει όμως και τα θετικά της.Για παράδειγμα, έχω καταφέρει να κατακτήσω την απόλυτη γνώση του ιδανικού τρόπου γεμίσματος ενός τασακίου.Έχω καταφέρει να δημιουργήσω τον ιδεατό τρόπο αερίσματος σεντονιών .Έχω τελειοποιήσει την κληρονομηθείσα μέθοδο εργονόμικής εναπόθεσης σκατόχαρτων σε μικρό κουβά.

Και δε με λυπάμαι πάντως που δουλεύω τόσο το μυαλό μου.Κι αυτό γιατί νιώθω περίφανος για άλλα μικρά πράγματα.Λόγου χάρη, που μέσα σ'όλη μου αυτή την μάχη με την επιστήμη,έχω σώσει πολλά δέντρα.Η σκόνη στο καθρέφτη του μπάνιου φέυγει και άμα τη φυσήξεις.Και μπορείς να κάνεις γαλλικό και με σουρωτήρι.Το στυλό κάνει την ίδια δουλειά με το μολύβι.
Το σπίρτο επιδέχεται τομής.

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Οι άνθρωποί μου πρέπει να βρίσκονται κάπου εδώ τριγύρω
Έχουν μια ιδιαίτερη μυρωδιά για να τους εντοπίζω
κι όταν πρέπει να με επιβεβαιώσουν το κάνουν από καρδιάς
Όσοι μου λείπουν,συνήθως είναι χαρούμενοι μόνο μακριά μου
κι εγώ είμαι χαρούμενος γι΄αυτούς
Όσοι πάλι δε μου ανήκουν ακόμα, κάνουν τη φωνή μου να σπάει
Σαν μια μυστηριώδης νευρική αντίδραση απέναντι στο εκλεκτό

Όλοι οι άνθρωποί μου υπάρχουν και χωρίς να υπάρχουν σήμερα εδώ
Ακόμη κι αυτοί που εισέπραξαν την άκομψη συμπεριφορά που έχω όταν αποχαιρετώ
Κάποιος μου'χε πει πως από τα μάτια μου φαίνεται πως είμαι καλός άνθρωπος
Προφανώς θα του το 'χε πει κάποιος τρίτος,συγκλονίζοντας την παιδική ψυχή του και θα θέλησε να διαιωνίσει αυτήν την καλοσύνη
Ο στόχος βέβαια επιτεύχθει και το καλό διαιωνίσθει, αλλά όπως φαίνεται μου 'μελε να 'μαι αυτός που θα σπάσει την αλυσίδα της κολακείας
Δεν έτυχε έκτοτε να σουρώσω αρκετά με άγνωστες μούρες
Δε μπόρεσα έκτοτε να κοινωνικοποιηθώ με κάποιον που δεν νιώθει να με κεράσει
Δεν άλλαξε κάποιος έκτοτε τριγύρω

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Δεν αντέχω το στομάχι μου
Το συνέθλιψα μ΄ένα αναξιοπρεπές ποτό
Γιατί δεν είχα ούτε δέκα ευρώ για να πάρω κάτι που να μη μυρίζει σταφύλι

Αλλά θα'ρθούν και οι καλύτερες μέρες
"Όλο αυτό δεν είναι παρά ένα τίποτα μπροστά στη σουρωμένη μου αιωνιότητα"

Κάποιο βράδυ θα μου χαρίσω τα πιο όμορφα αλήθωρα μάτια
Που τελικώς δε θα καταφέρω να τα δω ούτε κι εγώ

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Έχω μέσα μου μια απίστευτη αίσθηση γαλήνης
Γιατί είδα όλους όσους αγαπώ μαζεμένους σ'ένα σπίτι
Να μου πίνουν και να μου γελούν

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Θα μου δημιουργήσω μια τεχνιτή κρίση
Και θα κρυφτώ εδώ πέρα μαζί μ΄αυτά που "δε γίνονται αλλιώς"
Για να ξεκουράσω λιγάκι τις πέντε έξι λεπτομέρειες που αρέσκομαι να μου στολίζω
Και να ηρεμίσει το κεφάλι μου

Κι όταν περάσει λίγο η ώρα και δε με αντέχω πλέον άλλο
Θα ξαναρπάξω την αγουροξυπνημένη ματαιοδοξία μου
Και θα προσπαθήσω να με ξανακάνω ιδιαίτερο
Ξερνώντας στημμένες λέξεις ψυχής
Μπας και τους πείσω πως ξαμολάω ποιητικά θαύματα

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Πετυχημένο θεωρείται ένα πάρτι μόνο αν ξυπνήσεις γυμνός σε μια μπανιέρα με δύο λεσβίες
Διαφορετικά ουδείς λόγος υπάρχει για να αναλώσκεσαι σε μια ασήμαντη αλκοολική βραδιά μόνο και μόνο για να φας ένα κομμάτι τούρτα
Ευτυχώς υπάρχουν και κάποιες σταθερές για να αναγνωρίζεις πότε πρέπει να προτιμήσεις μια γρήγορη φύγη
Καταλαβαίνεις λ.χ. πως ένα πάρτι δεν έχει προοπτικές από τις χαρτοπετσέτες δίπλα στα τυροπιτάκια
Ή όταν έκαστος ημισουρωμένος δύναται να αναλάβει χρέη dj
Αν πάλι υποχρεούσαι ηθικά να μείνεις,το χειρότερο που μπορείς να κάνεις για να σώσεις το βράδυ σου είναι να επιχειρήσεις να κοινωνικοποιηθείς
Κι αυτό διότι προφάνώς όλοι βαριούνται όσο κι εσύ
Κι ο μόνος εν δυνάμει συνομιλιτής -ο ημισουρωμένος dj- είναι συνήθως μια γνωστή απωθητική βλακόφατσα
Μια καλή λυτρωτική λύση θα ήταν να κρυφοανοίξεις τα δώρα του οικοδεσπότη
Να ψάξεις τα συρτάρια του ή την κατάψυξη
Ή να κλέψεις ένα τασάκι
Ή τα τσιγάρα του dj
Έστω ένα κυροπήγειο
Το πιο ενδιαφέρον είναι βέβαια το να μπερδεύεις τα κλειδιά στα μπουφάν
Και να αιφνιδιάζεις όσους διαθέτουν αδύναμες κύστες

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Σε είδα σήμερα να προσπαθείς να διασωθείς
Όμως αρεσκόμεθα όλοι στο ψυχικό στραπατσισμό
Κι αυτό που σου πρέπει και 'σένα είναι να προλάβεις να κτηνοποιηθείς τάχιστα
Η θεάρεστη αγνότητα που αναζητάς δεν υπάρχει
Ίσως βέβαια εν καιρώ σου δόσει ελπίδα μια παράδοξη συνάντηση τάσεων παραίτησης και πορευτείς διπλός
Αλλά καλύτερα να αποκτήσεις ένα χόμπι
Για ν' αποφύγεις και τα χρόνια χανγκ όβερ
Το Μπάντιμτον σου ταιριάζει

Τώρα,αν δε σε πείθω..
Σε κάνα ξερονήσι στο Αιγαίο,καναν Μόγλη μήπως;
Και να πάει να χεστεί και το φέρι, αλλά δε θα μείνεις αγνός αν σκοτώνεις φίδια προς βρόσην
Για κάτι βορειότερο,δε ξέρω αν οι Εσκιμώοι βγάλαν δόντια κι αυτοί
Αλλά θαρρώ τους έφτασε κι εκεί η τηλεόραση
Χώρια που αναλογικα,γι αυτό που ζητάς,φαντάζομαι θα'ναι σα να ψάχνεις μυγα στ'άχυρα
Για Βεδουίνους δε το συζητώ,δε θα επιβιώσεις μέχρι να τον βρεις

Λυπάμαι αλλά εν τέλει, μου απομένει η συμβουλή της αυτοδιαπόμπευσής σου
Αλλά για το καλό σου βρε χαζό..

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Το αντάλλαξα με ολίγον φρέσκον παρελθόν,όπως θα'κανε κάθε σώφρον πίθηκος.
Λυπάμαι πολύ.Για 'μένα κυρίως..αλλά λυπάμαι πολύ-συνοδεία ειρωνίας.
Θα μου το κατέστρεφε ούτως ή άλλως το περίφημον "δε το θυσίασες για 'μένα".
Πλέον έχω ό,τι έχεις και μπορώ και εγώ να σου μιλάω εκ του ασφαλούς για το δήθεν "γραπτόν" μας που αυνάνισες.
Κάνοντας αυτήν την σοφή πράξη εξισορρόπησης, απέκτησα μια αίσθηση επικυριαρχίας-Να...αυτή που νιώθεις και 'συ όταν μου μιλάς, μόνο και μόνο επειδή αβαντάρεσαι απ'το σεξουαλικόν ενεργό σου.
Αλλά για δες..Μπορώ πλέον και 'γω να ονοματίζω μια αγκαλια κατά βάση μητρικής υφής σε ερωτική.
Κι είναι μεγάλη υπόθεση να καταπλακώνεις τη λύσσα σου για το εκλεκτόν σου με ολίγην πρόσκαιρη νηνεμία.

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Χορεύει απαίσια
Τραγουδάει παράφωνα
Βήχει πριν προλάβει να βάλει το χέρι
Φοράει απαίσια ρούχα
Μιλάει μ' οποιον βλάκα βρει
Γιατί όχι και με 'μένα;

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Δε μπορώ να τα πάω καλά
Δουλεύω με 4,5 απλά πράγματα για να κυλάει
Και ήδη έχω τάσεις φυγής
Μου πήραν και το ενυδρείο μου
Τι έκπληξη..πορτοκαλί..

Πρέπει να'ναι μια ακόμα απ'αυτές τις μέρες
Θέλω να χλευάσω λόγους που μας κρατάνε μακριά
Και να πάμε για φα'ί'
Για γήινες αγκαλιές
Να περιμένουμε να μας απομυθοποιήσει το φως της μέρας

Όταν ξημερώνει μυρίζει ρουτίνα
Και αντιπαρέρχομαι με βιταμίνες
Μια γρήγορη εισπνοή καθαρού αέρα
Και την αίσθηση των ανοιχτών πόρων στο κεφάλι
Έως ότου με ισοπεδώσουν τα μούτρα τους

Οι ανάγκες είναι άλλες το πρωί
Και λιγότερο κοινωνικοποιημένες το βράδυ
Φοβόμαι στα σκοτεινά
Και θέλω να μας προβάρω για να χωράμε σ' εναν τάφο
Χωρίς να πιανούμε πολύ χώρο

Θα είναι όμως ακόμα ένας μάταιος ύπνος
Χωρίς καν την αίσθηση μιας απίθανης επίσκεψης
Αφού όλα έχουν ισοπεδωθεί από μια χρόνια ματαιότητά
Που με κάνει κακό άνθρωπο
Και μου στερεί το δικαίωμα να μιλάω κι εγώ στον ύπνο σου

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Εξιστορώ ανούσια επεισόδια μιας ηλίθιας ζωής
Αρνούμενος επί ώρα να μπω στο λούκι να ψάξω έναν αναπτήρα
Και νιώθω λιγάκι ανήσυχος σήμερα γιατί θα ξαναβγώ στη γύρα
Ενώ ξέρω πως δεν έχω κάτι άλλο να μου ψάξω
Και λιγάκι αδικημένος
Γιατί δεν βλέπω το ποιητικόν τώρα τελευταία
Λες και πρόλαβαν και πληγώθηκαν όλοι

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Μ'αρέσουν τα μεγάλα αμερικάνικα φορτηγά,το σπίτι στον καταρράκτη,οι πράσινες λάμπες βιβλιοθήκης,τα v.i.p. εισητήρια,τα κότερα και τα λεφτά των άλλων.
Κι αυτό το λέω, για την περίπτωση που θελήσει κανείς να μου πάρει κάποιο δώρο.
Αν πάλι προτιμά,μπορεί να στείλει βίντεο με την υποψηφιότητά μου στο home extreme makeover.
Έχω άλλωστε προσφέρει πάρα πολλά στους συνανθρώπους μου και είμαι γνωστός στη γειτονιά για τις αγαθοεργίες μου
Στα μάτια κάποιων εξ αυτών διακρίνω καθημερινά έναν κάποιο θαυμασμό-ακούω λόγια πίσω απ την πλάτη μου-εισπράττω γλυκανάλατες καλημέρες.
Όταν βγαίνω έξω,κάποιες γριές μου φιλούν το χέρι. Και τα σκυλιά της Χαριλάου δε κατουράν στις ζάντες μου.
Όπως κι αν έχει και δίχως να ξέρω αν το ίδιο ενιωθε και η Μαρία Τερέζα,επουδενί δε νιώθω πως επέτυχα την πλήρωσή μου.
Μάλλον γιατι έχω αυτά τα μοναχικά βράδια και αδυνατώ να απαλλαχτώ απο την ρουτίνα του αυνανισμού.
Κι επειδή τρώω διαρκώς delivery

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Περί ματαιότητος
Τη στιγμή που νιώθεις την κούραση
Που θέλεις να παίξεις αλλά δε μπορείς
Γιατί ξέρεις το τέλος
Αφού βλέπεις
Δυό,χέρι χέρι
Στη μεγάλη τους βόλτα
Να πληγώνονται για να 'ναι μαζί
Κι έναν τρίτον
Χωρίς σώμα να σπρωχτεί
Να βάζει νάρκες
Στην ταράτσα του

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Είχα αυτήν την άσχημη μέρα
Ήπια και το χαλασμένο γάλα
Και μισώ μέχρι και τα μπισκότα μου
και το κάθισμα τις τουαλέτας που στρίβει
και το νερό στο ενυδρείο που είναι θολό απ'τα σκατά
Αυτός ο χώρος είναι τόσο μικρός και δε γεμίζει με τίποτα

Πριν κατέβηκα στο μαγαζί κάτω και είδα ένα καινούριο πρόσωπο
και υπήρξα τυπικός
Δήλωσα τακτικός
Κι έφυγα, πιο γρήγορα απ'ότι εσύ
Θα μπορούσα όμως να 'χα βοηθήσει με τα ψιλά
Ίσως γινόμουν συμπαθής

Χρειάζομαι κάποιον εδώ πέρα
Έχω και λίγο πορτοκαλί  άδειο ακόμα να κολλήσει ό,τι θέλει
Και λίγο άδειο κάπου εδώ
Ειλικρινά...δε μπορώ να το κάνω όμορφο
Δε θυμάμαι πως
Ίσως λίγο πράσινο

Έχω εικόνες από βαριά βιομηχανία
Κάρτ ποστάλ εποχής
Το αίσθημα της αποτυχημένης στιγμής μου
Το χαρτάκι με το Ρίτσο
Μια φωτογραφία της Σαμοθράκης-που παραμένει θέλει δε θέλει
Και μια εικόνα σου γερά σφηνωμένη στα μυαλά μου-που παραμένει θέλει δε θέλει

Άυριο θα 'χω αυτήν την αποτυχημένη μέρα
Και θα' μαι λιγάκι κουρασμένος
Θα αερίσω τα σεντόνια μου
Θα πλύνω το μπαλκόνι
Θα μάθεις τι είναι συγχώρεση-θα μου μάθεις πως είναι αργά
Αλλά δε θα μ' αφήσεις να πυροβολήσω όλες τις λάμπες

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Δε θα τον έλεγα ψυχρό,αλλά αυτός ο πορτοκαλί τοίχος είναι αν μη τι άλλω αντισεξουαλικός
Θα μπορούσα να ζήσω εδώ μέσα
Ανοίγει άλλωστε και ο καναπές
Μόνο που με όλα αυτά τα παρελκόμενα τις μετακόμισης με έχω θορυβήσει
Διαπίστωσα πως διακατέχομαι από μια ακραία ανασφάλεια εξαιτίας της αμέλειάς μου να αγοράσω βετέξ
Και το χειρότερο, έχω μια εμμονή να αποκτήσω ένα
Ροζ
Θα μπορούσε βέβαια να είναι και χειρότερο
Να ένιωθα άσχημα χωρίς σεμέν πάνω στην τηλεόραση
Αλλά δεν έχω τηλεόραση

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Αντιπαθώ αυτή την πρωινή ευδιαθεσία διότι βαριέμαι να την αξιοποιήσω
Κι αν ακόμα επιλέξω να ξεπορτίσω η διαδρομή μου δεν ξεπερνά ποτέ το ενάμιση τετράγωνο
Αναλογικά με την απόσταση από το σπίτι μου μέχρι το προποτζίδικο,τα 20 ευρώ που χάνω στο κίνο τελικώς είναι πολλά
Βέβαια με βάζω και σε άλλες διαδικασίες
Καθαρίζω τ' αυτιά μου
Πέρνω τσιγάρα για όλη τη μέρα
Τρώω τυρόπιτες
Κακάο
Πίνω δεύτερο καφέ απ' το μηχάνημα και βλέπω δέκα είκοσι κληρώσεις
Και μεσημεριάζει τελικώς και είμαι μείον 35 ευρώ
Αγκαλιά συνήθως με μια μακαρονάδα
Εξαντλημένος απ τη σκληρή δουλειά
Και με μια πλήρη απέχθεια για οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινη επικοινωνία
Χώρια που ο απογευματινός ύπνος δε συγκρίνεται ούτε με ένα ποταπό 8 στα 12

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Θα πάρεις στο χέρι τον τενεκέ με τα φάρμακα με τα οποία ξαπλώνεις αγκαλιά τα βράδια και θα 'ρθεις να κοιμηθούμε οι τρεις μας
Φέρε και την ηλίθια πράσινη πυτζάμα σου
Να ξέρεις όμως ,θα κάτσω να με πανικοβάλεις με τον φόβο του θανάτου
σου για λίγη ωρίτσα
Θέλω να μάθω πως είναι να επιβιώνεις επί 24ωρο με τον φόβο μιας ελιάς στο χέρι
Να δω πως καταφέρνεις ταυτόχρονα να μιλάς για έπιπλα και να υποκρύπτεις τη φρίκη για τα ξεραμένα σου λαιμά
Να σε δω να κοιτάς προς την πόρτα γιατι δε ξέρεις αν προτιμάς την κρυμμένη βαλεριάνα στο αρματωμένο σου σπίτι η το σάπιο ροχαλητό μου

Θέλω να 'ρθεις για να δεις πως δεν σαπίζουν τα μυαλά μας εύκολα
Και να σου πουλήσω τη λογική μου πως σου φταίει το φθαρτό -εκεί- πιο κάτω

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Αναγνωρίζω πως χρίζει σεβασμού ο εκάστοτε αντικαταστάτης μου
Ακόμα κι αν αυτός αντιστοίχως έχει επιδείξει μηδαμινό, προκειμένου να θρονιαστεί στη θέση μου
Ή ακόμα κι αν μου χει φλομώσει με σιωπή τα πεδία της επιθυμητής μου διαλεκτικής

Τρομοκρατούμαι όμως ελαφρά διότι έχω αρχίσει να χάνω την πίστη μου σε 'σένα
Και με πιάνουν οι νευραλγίες μου διότι δεν μπορώ με κανέναν τρόπο να αντιστρέψω την παρανο'ι'κη στατικότητα των ρουφιάνων σου
Ούτε βρίσκω τον λόγο που συνεχίζουν

Κι απ' την άλλη,το'χω καταλάβει πως δε σου έχω νεκρώσει
Και φοβάμαι την σύμπτωση που θα με κάνει να πάψω να περιμένω να μπεις από μια πόρτα
Γι' αυτό θα στον έχω σκοτώσει μέχρι την Κυριακή

Γιατί σε ότι έχει να κάνει με την ανάγκη μου για 'σένα, δεν θα την βάλω ποτέ εκεί
Πίσω από την κούτα
Μέσα στις  σκόνες
Σε μια μάυρη σακούλα
Σ' ενα ψηλό πατάρι
Για να μη μπορώ να σε βρω άμα πιώ
Ή κερδίσουμε

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Το μόνο που δε θ' αλλάξει ποτέ είναι αυτή σου η ανηφόρα,το σχολείο που καθόσουν-που δε κάθεσαι πια-ο κακός ποδοσφαιρικός μου εαυτός και η αποχή σου.
Το μόνο που έχει αλλάξει είναι που 'χω δύο φώτα πια ,ένα 9 στα 12 και μια ανάγκη να γράφω μαλακίες για να ξέρεις πως μου λείπεις.

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Δεν είσαι εδώ κι αυτό είναι κακό
Γιατί εγώ δεν έχω φύγει
Ούτε θέλω
Και μπορώ να μιλάω για 'σένα συνέχεια
Σ' εμένα

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Είναι σα να ξυπνάς μ'αυτόν τον απαίσιο πόνο στον αυχένα
Και να καταράσσεσαι την αποτυχημένη σου επιλογή να κοιμηθείς στον καναπέ
Να σκέφτεσαι πως το να φτιάξεις καφέ είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο
Και να τα παρατάς και να ξανακοιμάσαι μιας και ποτέ δε θα ξεφύγεις απ'αυτήν την παραίτηση
Πόσο μάλλον από την απίστευτη ώθηση που σε οδηγεί χρόνια τώρα στο να είσαι μαλάκας

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Ξέρω πότε θα γελάσεις,πότε θα κλάψεις,πως θα ξεφτιλιστείς και πως θα προχωρήσεις.
Ξέρω πως έχεις περάσει από δω με άλλη μούρη και πως δεν κρύβεις εκπλήξεις-και πως θα ξαναπεράσεις.
Και γι' αυτό δε βρίσκω για ποιόν λόγο θα πρέπει να με προβληματίζει η δειλία μου.

-Δεν είμαστε παρά μια τραγική εγκεφαλική επανάλυψη αιμομειξίας.Όμοιοι μεταξύ ομοίων,συμβατοί και προβλεπόμενοι,κακοκουρδισμένοι όσο δε πάει-.

Βέβαια -θα πρέπει να το ξέρεις- είμαι λιγάκι επικίνδυνος μιας και την αλήθεια μου δε τη θεωρώ καθόλου σχετική.
Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ζω με την αναζωογονητική πεποίθηση πως είμαι πρωτότυπος
Αλλά ποιό το νόημα να είσαι κάτοχος πένθιμης αλήθειας;

-Για να δίνεις λόγο ύπαρξης σ' αυτούς που πλασάρουν ως ιπτάμενα τα μυαλά τους και ξυρίζουν το στηθος τους
-Ή για να βαφτίζεις ως "ιδιαίτερα"-χωρίς να σου δίνεις λογαριασμό- τα όποια όμορφα καλουπωμένα πλασματάκια τύχει και γοητεύσεις.

"Η δασκάλα σήμερα μας έμαθε πως της απόλυτης γνώσης έπεται η ελπίδα"
Μα..το κύριο γνώρισμα των ηλιθίων;