Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Είχα αυτήν την άσχημη μέρα
Ήπια και το χαλασμένο γάλα
Και μισώ μέχρι και τα μπισκότα μου
και το κάθισμα τις τουαλέτας που στρίβει
και το νερό στο ενυδρείο που είναι θολό απ'τα σκατά
Αυτός ο χώρος είναι τόσο μικρός και δε γεμίζει με τίποτα

Πριν κατέβηκα στο μαγαζί κάτω και είδα ένα καινούριο πρόσωπο
και υπήρξα τυπικός
Δήλωσα τακτικός
Κι έφυγα, πιο γρήγορα απ'ότι εσύ
Θα μπορούσα όμως να 'χα βοηθήσει με τα ψιλά
Ίσως γινόμουν συμπαθής

Χρειάζομαι κάποιον εδώ πέρα
Έχω και λίγο πορτοκαλί  άδειο ακόμα να κολλήσει ό,τι θέλει
Και λίγο άδειο κάπου εδώ
Ειλικρινά...δε μπορώ να το κάνω όμορφο
Δε θυμάμαι πως
Ίσως λίγο πράσινο

Έχω εικόνες από βαριά βιομηχανία
Κάρτ ποστάλ εποχής
Το αίσθημα της αποτυχημένης στιγμής μου
Το χαρτάκι με το Ρίτσο
Μια φωτογραφία της Σαμοθράκης-που παραμένει θέλει δε θέλει
Και μια εικόνα σου γερά σφηνωμένη στα μυαλά μου-που παραμένει θέλει δε θέλει

Άυριο θα 'χω αυτήν την αποτυχημένη μέρα
Και θα' μαι λιγάκι κουρασμένος
Θα αερίσω τα σεντόνια μου
Θα πλύνω το μπαλκόνι
Θα μάθεις τι είναι συγχώρεση-θα μου μάθεις πως είναι αργά
Αλλά δε θα μ' αφήσεις να πυροβολήσω όλες τις λάμπες

1 σχόλιο:

aniaris είπε...

μ'αρέσουν τα κείμενά σου. όσο τα διαβάζω θέλω να δω τι θα πεις μετα μα στο τέλος κάτι γίνεται και αμφισβητώ.