Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Αυτό το χέρι δεν ειμαι εγώ,κατά βάθος νιώθω τετράγωνος.
Άλλωστε ποιος άλλος ηλίθιος θα σπαταλούσε έτσι απλόχερα το εν δυνάμει του..
Δεν ορίζομαι ούτε απο μένα τον ίδιο,ούτε να με τρομάξω δεν μπορώ
Μόνο φρικάρω μερικές φορές ,αν μου δώσουν λίγο παραπάνω σημασία.
Αλλά δε κοκκινίζω πια
Κι έχω κι αυτά τα ηλίθια όνειρα, που θα μας γλυτώσουν όλους
Θα μου επιτρέψουν να συνεχίσω να μαι αυτός που είμαι-και δεν είμαι
Μη μου δίνετε δουλειές
Και μη ζητάτε
Η θάλασσα πως είναι?
Κι εκείνη η σκέψη,για τους τέσσερις ή πέντε,την παραλία?
12 στα 12?
Έχω τον πάντα και δεν σηκώνονται τα μάτια μου
Έχω τον πάντα και δεν μου έπρεπε να τα χα παρατήσει τόσο νωρίς
Δεν είμαι καν 30

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Το να αφήνεις πίσω
Δε το μαθαίνεις ποτέ
Είναι πιο εύκολο αν δεν έχει ακουμπίσει παντού
Και πάντα υποθάλπτει μια αίσθηση θνητότητας
Μια οσμή αναγκαίας ρουτίνας

Ξαφνικά οι φίλοι έχουν νόημα

Έχουμε μυαλό,θα πρεπε να είναι πιο εύκολο
Κι όμως είμαστε ζώα
Με υπέρταση ,με αποκομένες μητέρες
Με ένστικτα και συνείδηση
Σε άκαιρο πόλεμο

Ξαφνικά ένας ξένος έχει νόημα