Μια εντυπωσιακή περίπτωση ενός ακόμα ηλιθίου που αρκέστηκε σε εφικτές πηρουνιές
Σε μια άχαρη πόλη κάπου που δεν φάνηκε παράξενο
Με τις αυτές γονιδιακές συμπτώσεις
Και με έναν τυχαίο συγκερασμό αυτόφωτων και μη αυτόφωτων ανθρώπων
Να μας κάνουν ένα σύνολο
Με τους ζωντανούς,τους νεκρούς και αυτούς που θα πεθάνουν
Με τα ατυχή νούμερα που σημαίνουν αλλά δεν κερδίζουν
Και με βαλμένες ευαισθησίες που μολύνουν από πάντα
Σε μια άκρως προβλέψιμη ευαισθησία ενός ματιού
Που ξέρεις πότε θα σου κοκκαλώσει
Υπάρχει και θα υπάρχει κάτι εδώ
Που έγινε,αναλώθηκε και δεν αλλάζει
Και που θα θρέφει μια γκρίνια γι' αυτά που δεν βιώθηκαν
Με μια ταμπέλα τσαπατσουλιάς και μετριότητας αγκαλιά
Που καταβάθος μόνο ομορφαίνει
Τρίτη 27 Ιουλίου 2010
Σάββατο 17 Ιουλίου 2010
Να σου πω τί;
Μπορώ να μιλήσω με σιγουριά μόνο για τους επικείμενους αυνανισμούς μου
Είναι εύκολο να βρεις καμιά δεκαριά παρηγοριτές
Θιασώτες της στημένης ψυχικής σου τέχνης και του όμορφου κώλου σου
Και να πορευτείς προς τον θρίαμβο με το κερδισμένο αλάθητό σου αγκαλιά
Φρόντισε όμως να κατακεραυνώσεις όσους θρασύτατα και άδικα σε κρίνουν
Συνθλίβοντας τα ποταπά τους αίτια και κονιορτοποιώντας τις λανθάνουσες ροπές τους
Εξόρισε τους ματωμένους σου στα τάρταρα με τους άλλους γραφικούς περαστικούς σου
Και διατυμπάνισε τους ως θρασύδειλους πληγωμένους που πήραν αυτό που τους αξίζει
Ο καθένας άλλωστε παίρνει στο τέλος αυτό που του αξίζει
Εγώ συνήθως παίρνω εμένα
Εσύ πάλι,θα τα ανατρεψεις όλα
Θα πάρεις εσένα και ένα τσούρμο γλύφτες αυλικούς
Μπορώ να μιλήσω με σιγουριά μόνο για τους επικείμενους αυνανισμούς μου
Είναι εύκολο να βρεις καμιά δεκαριά παρηγοριτές
Θιασώτες της στημένης ψυχικής σου τέχνης και του όμορφου κώλου σου
Και να πορευτείς προς τον θρίαμβο με το κερδισμένο αλάθητό σου αγκαλιά
Φρόντισε όμως να κατακεραυνώσεις όσους θρασύτατα και άδικα σε κρίνουν
Συνθλίβοντας τα ποταπά τους αίτια και κονιορτοποιώντας τις λανθάνουσες ροπές τους
Εξόρισε τους ματωμένους σου στα τάρταρα με τους άλλους γραφικούς περαστικούς σου
Και διατυμπάνισε τους ως θρασύδειλους πληγωμένους που πήραν αυτό που τους αξίζει
Ο καθένας άλλωστε παίρνει στο τέλος αυτό που του αξίζει
Εγώ συνήθως παίρνω εμένα
Εσύ πάλι,θα τα ανατρεψεις όλα
Θα πάρεις εσένα και ένα τσούρμο γλύφτες αυλικούς
Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010
Όντως οι μέρες μικραίνουν τελικά
Και είμαι φτιαγμένος για να αντέχω την επαναλαμβανόμενη μιζέρια τους
Στις ρουτινιασμένες και ανόητες, νομίζω πως βρήκα και τον σκοπό
Ξυπνώ για να αναμένω ένα θαύμα
Δε πιστεύω πως μου οφείλεται καθόλου αστρόσκονη
Μου είναι άλλωστε περισσότερο φυσική σαν έννοια αυτή του θανάτου παρά της δημιουργίας
Και δεν είμαι αρκετά νέος για να μου αλλάζουν μικρά πράγματα τη ζωή
Τη διάθεση, ίσως
-Αυτή η εποχή με αηδιάζει
Νιώθω σαν να αποφλοιώνομαι,συναναστρέφομαι μ' ανεμιστήρες και δεν τολμάω να βγω απ'το σπίτι-
Και είμαι φτιαγμένος για να αντέχω την επαναλαμβανόμενη μιζέρια τους
Στις ρουτινιασμένες και ανόητες, νομίζω πως βρήκα και τον σκοπό
Ξυπνώ για να αναμένω ένα θαύμα
Δε πιστεύω πως μου οφείλεται καθόλου αστρόσκονη
Μου είναι άλλωστε περισσότερο φυσική σαν έννοια αυτή του θανάτου παρά της δημιουργίας
Και δεν είμαι αρκετά νέος για να μου αλλάζουν μικρά πράγματα τη ζωή
Τη διάθεση, ίσως
-Αυτή η εποχή με αηδιάζει
Νιώθω σαν να αποφλοιώνομαι,συναναστρέφομαι μ' ανεμιστήρες και δεν τολμάω να βγω απ'το σπίτι-
Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)