Όντως οι μέρες μικραίνουν τελικά
Και είμαι φτιαγμένος για να αντέχω την επαναλαμβανόμενη μιζέρια τους
Στις ρουτινιασμένες και ανόητες, νομίζω πως βρήκα και τον σκοπό
Ξυπνώ για να αναμένω ένα θαύμα

Δε πιστεύω πως μου οφείλεται καθόλου αστρόσκονη
Μου είναι άλλωστε περισσότερο φυσική σαν έννοια αυτή του θανάτου παρά της δημιουργίας
Και δεν είμαι αρκετά νέος για να μου αλλάζουν μικρά πράγματα τη ζωή
Τη διάθεση, ίσως

-Αυτή η εποχή με αηδιάζει
Νιώθω σαν να αποφλοιώνομαι,συναναστρέφομαι μ' ανεμιστήρες και δεν τολμάω να βγω απ'το σπίτι-