Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Aυτή τη στιγμή θα την περάσω μαζί σου.Γιατί οι τόσες που πέρασα χωρίς ήταν αρκετές.
Και γιατί θέλω να σου πώ..Θα κάνω ότι δε πρέπει να κάνω σήμερα το βράδυ μωρό μου.Πρέπει να προσπαθήσω να κοροιδέψω τον εαυτό μου.Γιατί δεν αντέχω το μυαλό μου.
Δε σου μοιάζει καθόλου.Δε ξέρει πως δε μυρίζει όπως εσύ.
Και μένει κοντά σου ψυχή μου.Δε πρέπει να πάρω λάθος δρόμο..
Δε μου πρέπει μωρό μου..Σε ψάχνω έξω από την πόρτα μου και δεν μου πρέπει.. Η αγκαλιά σου με έσπασε λίγο..
Αυτόν?
Ήταν πιο όμορφος από μένα ?
Δεν μπορώ να με φτιάξω μωρό μου,δε μπορώ..

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Τα πρωινά μου συνοδευτικά είναι εδώ,7 τσιγάρα.Και μ'αρέσει που δε πλύθηκα,λατρεύω να το κάνω χειρότερο.
Η οικοδομή δίπλα χτίζεται ακόμα,η τηλεόραση είναι τηλεόραση.
Δε θα βγώ.Και να με πάρεις τηλεφωνο δε θα βγω.
Κι έχω κι αυτήν την αίσθηση πως ένα κομμάτι της λογικής μου είναι σώο..Ωχ,δε μου πρέπει τώρα αυτό..
Παλιά έβλεπα αυτό το όνειρο,με το ασανσέρ που πάει παρακάτω.Σήμερα είδα καρχαρίες κι ένα νεκρό σκυλί.
Μ'αρέσει κι αυτό όμως,μ'αρέσει..
Νομίζω θέλω να αδειάσω μια χρυσή κάρτα στο Μαρινόπουλο και να κοιτάω γείτονες.
Με μάτια "γειά σας,είμαι ο άπλυτος γείτονας!".
Δε θα βγω.
Χτές δεν πέρασα πολύ καλά.
Είχα μαζί μου τέσσερις αναπτήρες..Και 3 ευρώ.
Κι αυτοματοποιημένες διαδρομές.
Δε χρειάζομαι ταξίδι.Θα μ'άρεζε όμως να διαλέγω τι χρώμα δερμάτινα καθίσματα θα του βάλω.
Θα κάνω τον μάγειρα για λίγο και θα το σκεφτώ
Και δε θα ξημερώσει δύσκολα αύριο,και τ' απόγευμα νυχτώνει νωρίς.Ευτυχώς.

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Μπορώ και μετράω μέρες χωρίς,μάλλον τ' αφήνεις να φύγει.Δεν ήταν υγιές,το ξέρω,αλλά δεν μύριζε απελπιστικά τέλος.
Και σέρνομαι απ'το πρωί,έχω αυτές τις πένθιμες σκέψεις ,που τις είχα ξανά,αλλά πόσο να με βοηθήσει η οικειότητα?
Πιάστικα με τη μάνα μου στα χέρια χτες,το μοίρασα παντού για να ελαφρύνει αλλά δεν.
Το βράδυ ήταν θεατρικό και το κράτησα λίγο,ήθελα να 'ρθω από κάτω,να καταλάβω γιατί.
Μια μεγάλη απορία,γιατί τόσο μίσος?Εγώ στο γέννησα αυτό?

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Πήρες το τσεκούρι σου και έκανες τη δουλειά.Και την έκανες καλά.Τα συγχαρητήριά μου, μου άξιζε..Ήμουν ένας μέγιστος ξεφτίλας,ο καταστροφέας της καθημερινότητάς σου,το κακό σου πρωινό ξύπνημα.Δε μου άξιζε καλύτερο τέλος απ'αυτό.Ασε που ούτως ή άλλως κάποια πράγματα τελειώνουν όπως αρχίζουν.Όλοι τελικά ξαναγυρνάμε σπίτια μας κάποια στιγμή.Και στο δικό μου δε θα νιώθω περισσότερο μαλάκας απ'ότι στο δικό σου.