Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Το έχω εδώ κάπου.Μου το δίνουν δύο κοντινά μάτια.Και δε θα φύγει ούτε σήμερα,ούτε αύριο.Είναι η νίκη μου κόντρα σε μένα.Ο θρίαμβος της αγνότητάς των άλλων.Και είναι παράλογο..Μπορώ να κλαίω με τις ώρες.Χωρίς να οφείλεται σε μένα..Δεν έκανα κάτι παραπάνω απ'το να είμαι..Και τα έχω όλα.Και έχω και αυτό.Και να,δεν έχω πρόβλημα..Βάλτε με κάτω απ τον ήλιο για 10 ώρες,δεν θα με πειράξει.Και θα φάω αύριο.
Μόλις βγήκα απ'το εργοστάσιό μου και είμαι τόσο καινούριος..Αλλά περιέργως είμαι ταγμένος σε κάτι που μου ανήκει.Αγοράστε κάτι αλλό..

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Πήρα τους δρόμους από ανοία,έτσι,για να μην γκρινιάζω για τον χαμένο χρόνο μου.Όμως σερνόμουν απ την στιγμή που άνοιξα την εξώπορτα..Είχα αυτό το βάρος της ματαιότητας της στιγμής μου.Και πίστευα πως δε θα ήταν δυνατόν να με ανεχτώ για παραπάνω απο δύο τετράγωνα.Κι έτσι κ έγινε.Μισοκάπνισα ένα απ'τα τρία τσιγάρα μου λίγο πριν φτάσω στην τράπεζα,βίωσα τη συνηθισμένη μου πάλη με την κλειδαρια,περίμενα το ασανσέρ χωρίς ν'ανάψω το φως κι έκλεισα τα μάτια μου μέχρι ν'ανέβω στον τρίτο.Ακολούθησε μια άνιση μάχη με τον ιδρώτα και τη νύστα μου.

Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Έχω την οικτρή δυνατότητα να εθελοτυφλώ μπροστα στις λυτρωτικές μου επιλογές..Κι αυτό είναι κάκιστο χαρακτηριστικό του φοβισμένου μου εαυτού.Γιατί ίσως τελικά δεν θέλω να σωθώ και είμαι άκρως εθισμένος με την ουδετερότητά μου..Θα το μπορούσα αυτό το ταξίδι μαζί σου αλλά γιατί δεν?Και με την ισορροπία μας θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα..Και με τον όμορφο αισιόδοξο εαυτό σου..Και με τη σαλατοφαγία τη δική σου..Αλλά πάλι ξύπνησα ιδρωμένος και με πονοκέφαλο.Και νεύρα.
Κάτι μου δείχνει πως η χτεσινή παράνοια ήταν η τελευταία που μπορεί ν'αντέξει η όποια λογική μου.Και έχασα και πάλι το στόχο μου εξαιτίας μας.Θα πρέπει επιτέλους να μάθω να αφήνω.Και τι περίεργο που νιώθω πως δεν θα το κάνω με λύπη.Μόνο η διαπίστωση της παράλογης εξάρτησης με θλίβει λιγάκι.

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

Κάτι ξέρω που κάθομαι τόσα χρόνια στάυγά μου και αρέσκομαι στη νηνεμία μου.Είχε ζωή εκεί,και ξάστερη ομορφιά.Και σίγουρα πρέπει να κέρδισα τον τίτλο της τρομακτικότερης μεσσαιωνικής φιγούρας του κλαμπ.Σαν τηλεσκόπική κουράδα κοιτούσα εκ του μακρώθεν πλάσματα που μάλλον ποτέ δε θ'αγγίξω.Και μπόρεσα να λειτουργήσω αισχρά αντιτουριστικά και να γίνω αντιπαθής ακόμα και στην γελαδαρή ημισουρωμένη αγγλίδα που αρέσκονταν να μου πατάει το πόδι.Συνάμα κατάφερα και βρήκα τριάντα πέντε ψεύτικους λόγους για να διεκδικήσω τον οίκτο των συνοδών μου και να διεκδικήσω την φυγή και την απομονωση. Ένιωσα την μικρότητά μου 'ομως όταν δεν έγινε κατανοητή η ανασφάλειά μου και αντ' αυτού επέλεξαν να μ'αφήσουν να σιγοβράζω με τους άγνωστους λικνιζόμενους αισιόδοξους Ομοίους μου.Κι όμως μπόρεσα και άντεξα και δεν αυτομόλησα ακόμα και όταν με προσέγγισαν οι πλάτες και οι μυρωδιές της αυτού Τελειότητάς τους.Βρήκα τη δύναμη και επιβίωσα μέσα σ'αυτόν τον φούρνο μικροκυμμάτων γιατί τελικώς το βίωσα σαν σχολείο.Γιατί θα πρέπει να βρω και γω την γνώση του πώς να επιβιώνω ανάμεσα σε ζωντανούς ανθρώπους και να τους ρουφάω λιγάκι απ'την ζωή.Το άλλο Σάββατο θα είμαι η ψυχή του πάρτυ..

Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

Να...Για όλα υπάρχει μια εξήγηση...Και παραλίγο να πιστέψω ότι πλησίασα το θαύμα...Πόσο πιο αστεία μπορεί να γίνει η κατάστασή μου...Απλά δεν θυμόσουν ποιός είμαι...

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

Κοίτα!Είμαι χαρούμενος!Και μου χρωστάς μία μακαρονάδα ρε..
Έχω μια φωνή μέσα στ' αυτιά μου,που μου δωρίζει μια αίσθηση που έχω ανάγκη.Δίχως αυτήν την προσφορά θα δυσκολευόμουν να είμαι εδώ.Απλά λιγάκι με στεναχωρεί που δεν διαθέτω τον σιαμαίο μου ν'ακούει κι αυτός..Φταίει που δεν έχω εύκαιρα τα καλώδια που ενώνουν τις ψυχές.Και δε θα τα έχω ποτέ οπότε είμαι εκ φύσεως καταδικασμένος να ζω τις ηδονές μου μόνος.Θα τα είχα άλλωστε καταχραστεί και θα τα 'ταν και κρίμα..Ευτυχώς προς το παρόν με αντέχω και μόνο μου..Και δεν έχω και το κουράγιο να πολεμήσω να κοινωνίσω ένα θαύμα μου για να εισπράξω-το πιό πιθανό-μια επισφαλή συγκατάβαση..Απορώ πως καταφέρνω και ερωτεύομαι τόσο καιρό..Ή μήπως δεν?

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Όταν με πιάνω να παραιτούμαι από το παιχνίδι της δικαίωσης,τότε ξέρω πως με παίρνει να πιώ λιγάκι παραπάνω..Και πίνω γιατί κατά βάση είμαι εγωιστής και αρέσκομαι στο θρόνο μου.Είναι ο προσωπικός μου δρόμος προς την διακυβέρνηση αυτός..
Αρέσκομαι με την ζαλισμένη μου επικυριαρχία στην σκέψη..Μερικές φορές δεν χρειάζεται να καταβάλω καν προσπάθεια για να διαφωνίσω ριζικά και να τραυματίσω τον οποιονδήποτε πλησίον μου.Κι αυτό επειδή πολύ απλά ενδόμυχα απεχθάνομαι τους εκλεκτούς συμβίους μου περισσότερο και από τον πρώην κουρέα μου..Και τί τέλειο που είναι να είσαι ο αρχηγός των ηλιθίων που πραγματώνουν την ζωή σου..
Είμαι μια μπλεγμένη ιστορία.
Είμαι ο εκ των περιστάσεων απόλυτος και αιώνιος ψεύτης.
Είμαι ένας εγώ που ζει ανάμεσά σας.
Αλλά ίσως ζω όμορφα.
Έχω καλή διάθεση,έχω δυο,τρείς καλές προθέσεις και δεν διεκδικώ ξένα όνειρα.
Και δεν ζητώ κατανόησή.ούτε να εισχωρήσω.
Θέλω απλώς να απεξαρτηθώ από την δύναμή μου να καθορίζω το πρόσιμο των στιγμών μου.
Νομίζω πως χρειάζομαι κάποιον να μου πάρει το τιμόνι και να στρίψει.

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008


Υπήρξα μικρός σ'έναν χώρο σαν και αυτόν.Τα πάντα εδώ μέσα είναι καλοκαίρι κι εγώ θέλω απλά να κλέψω αυτό το κόκκινο καλοριφέρ και να φύγω.Ακόμα και ο στυλός είναι πράσινος..Και θα πρέπει να είμαι ήσυχος,έχω δύο μωρά να ροχαλίζουν εκεί πάνω.
Αντιλαμβάνομαι πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος.Και πόσο δύσκολη πρέπει να είναι και η μάχη με το δικό τους χρόνο.Δε θέλω να τους χάσω και ευτυχώς ακόμα δεν με πληγώνει η εντροπία τους.Κρίμα που δεν είμαι από αυτούς τους γιούς που θα τους πάρουν,για μια τέτοια αφορμή,τηλέφωνο..