Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Θα σε σώσω από τον κόπο..Τι θες να μάθεις;
Ναι, σιχαίνομαι που προχώρησες και περνάς καλά
Θες να σε βοηθήσω να ολοκληρώσεις με το ν' αναλογιστούμε το μεγαλείο σου;
Να το κάνω κι αυτό..Άλλωστε ποιος ο λόγος να κρύψω πως γαμιέμαι να σε σκέφτομαι όλη μέρα..

"Τ' αδύναμα πλασματάκια που κατακεραύνωσες λοιπόν, σε προσκυνούν.."

Μπορείς πλέον με κάθε επισημότητα να με θεωρείς κατεκτημένο και ευελπιστώ αυτό να σε βοηθήσει να του κάνεις καλύτερο κρεβάτι..
Άλλωστε γι' αυτό δε με προσέγγισες; Για να δεις αν ξυρίζεται ή για να δεις αν έχασες το βασίλειό σου;
Εδώ είναι όλα,μην ανησυχεις..Όλα σου ανήκουν..Και γιατί σ'αγαπάω,πάρε και την αιωνιότητα που σου αξίζει..
Όσο για το φιλί  και την αγκαλιά μου, αυτά δε τα 'χεις..Αλλά τι σε νοιάζει..Χείλια και χέρια,όλα ίδια είναι..
Απλά,σε παρακαλώ, αν μπορείς, μην με ξανακοιτάξεις έτσι. Σιχαίνομαι όσους με κοιτούν με τα ματάκια σου και δε με θέλουν για πάντα

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Να υποθέσω πως είμαι τα χιλιοπαιγμένα μου τραγούδια πια
Με μυαλά σαν τα κείμενα αυτών που εμπιστεύομαι κι αφήνω να καρπαζώνουν τις λογικές μου
Με όριο επιφυλακής την κλειστή πόρτα όταν πατάει η φωνή της πάνω σ'αυτή την νότα
..που με κάνει να ψάχνω ολίγην αγκαλιάν..

Και προσπαθώ να πουλήσω τον εαυτό μου σ'εναν ξένο και δε μπορώ
Αφού μεγαλώνω και πρέπει να προλάβω να δω αν περιμένω στο σωστό σημείο ή αν θα πρέπει να κατέβω πάλι λιγάκι πιο κάτω

Αλλά πως να ξεφορτωθείς κάτι που ζέχνει τσιγάρο,ούζο και εξαντλείτε σε δέκα δευτερόλεπτα;
Ουτοπικόν
Και με ειρωνικα : "γιατί τρέχεις και κυνηγάς να με γνωρίσεις όταν θες απλά να κάτσεις μια μέρα;
-Γιατί τρέμει η φωνή σου όταν δε θα μ' αφήσεις να την ξανακούσω αύριο; "-τα όρια επιφυλακής θα αναθεωρηθούν
Δεν γίνεται να κάνω λάθος και δυστυχώς δε μπορώ να αναθεωρήσω
την ελπίδα μας

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Γνώρισα τον Α'ι' Βασίλη σήμερα.Ηλίθιος άνθρωπος και ελαφρά παρανο'ι'κός
Κάπου τον είχα ξαναδεί πάντως,κόβω το λαιμό μου,δε ξεχνάω ευκολα κολώνιες

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

 Μπήκα αποφασισμένος και ρουθούνισα ό,τι βρήκα.Πήρα σε όλους κολώνιες

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Θα εισβάλλω ενώ κοιμάσαι και θα ψάξω όλα τα συρτάρια-και στο πατάρι
Ντεπόν,ασπιρίνες,ογκμεντίν,παραπλάστ,χαζαπλάστ,μαφουλέν-και τις σταγόνες!
Τα έχω σε λίστα-Μαθήματα Δερματολογίας μικρό μου,το χω ξεσκίσει..
Και Παρασκευή φεύγω,Σάος για Νίκη,με σπρέυ- σπρέυ ροζ
Να ξέρεις πάντως,χτες κατούρησα και το λεωφορείο-ένα άλλο πιο καινούριο,έστω-την Πέμπτη στις έξι εκεί,ειναι καλά?
Κι ηταν εκεί και το αφυδατωμένο κρεμμύδι-μου λείπεις οικτρά
Έχω και τις ψείρες σου αν τις θες πίσω-αυτές δε ξέρω τι να τις κάνω

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Κι αφού κατάφερα γι' ακόμη μια φορά να εισπράξω τον μηδενισμό που μου αναλογεί παίζοντάς το θηρευτής του θέλω μου
Νιώθω έτοιμος πάλι να κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα απ'ολα
Να καρατομήσω τα παρελθόντα μου
Και να απέχω αφειδώς.-

Δε φταίω που άργησα

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

'Ηρθε η μέρα της "αποκάλυψής" και για 'σένα..Είδες τη φάρα μας όπως είναι..Άσχημη..
Φτυστός κι εσυ..Ένας απο μας..Ικανός για τα μεγαλύτερα σκατά..Και ψ_ματα
Κατεβασμένο το κεφάλι σου,λοιπόν..Και στη σειρά,όπως όλοι μας
Καλώς ήρθες στους ομοίους σου.

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Έσπασα και 'γω κάτι μια φορά.Γιατί τόσος ντόρος;Δεν ήταν καν κάτι δύσκολο,το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να είμαι ο εαυτός μου.Χώρια που κέρδισα απ'όλα αυτά.Την αίσθηση του μεταχειρισμένου.Του ελαφρώς βιασμένου.Και το ξέρεις,δε θα'ταν τίποτε το ίδιο αν δεν είχες να με αγγίξεις τόσες μέρες

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Αν καταφέρεις και το βγάλεις σκάρτο,θα είναι πιο εύκολο, ε?
Έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου για να το κάνεις

Πάντως να ξέρεις..για μένα ήταν πιο εύκολο,μου το βγαλες εσύ
Αλλα δεν είναι και κάτι για να ζηλεύεις
Απλά είμαι σε καλύτερη μοίρα,δεν θα μπω στη διαδικασία να ψάχνω

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Είναι γύρω στις 3,5 χιλιάδες.
Πρέπει να μένουν τουλάχιστον άλλες τόσες.

Διεξόδους βλέπω μόνο στον τζόγο και στην αναμονή της αποκάλυψης της κρυφής μου χάρης.
Είμαι ηλίθιος με άλλα λόγια.

Κάποια πράγματα πάντως ακόμα λειτουργούν.
Μου σηκώνεται καταρχην.

Κι έχω και την αίσθηση πως προχτές που περπάτησα εκείνο τον δρόμο ανάποδα παρατηρούσα λεπτομέρειες.
Αυτή η ..."κρυφή" μου σχέση με τα κτίρια.

Μεγάλο ταξίδι.
Να μη ξέρεις αν είσαι ή δεν είσαι μόνος τελικά?

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Στην πόρτα,καμαρωτοί,ευτυχισμένοι για την καλή μοίρα των "εν τη ενώσει" τέκνων τους,σαν να τους έφυγε απ' την πλάτη 30 ετών κοτρώνα ,σαν να τα βύζαιναν ως τώρα.Στον κήπο,στιβαγμένες ανα δεκάδες σε καλυμένες καρέκλες,εκατό πεινασμένες γριές χαιρετούρα,εκ των οποίων άλλες ήδη απογαλάκτισαν και άλλες όχι,με το επίτιμο κρασί του συμπεθέρου στο χέρι.Κι εγώ με τα δαιμόνιά μου,να ανοίγω τα ταψιά του κέτερινγκ πλάθοντας πλάνο δύο πιάτων στο μυαλό μου,ελπίζοντας κάποιος να με δει και να φωνάξει πως "είναι δικηγόρος",για να χουν να συγκρίνουν ,να πάψουν να κοιτάνε τα παππούτσια μου.

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Έχω πάνω μου δέκα κιλά βρώμα περίπου,συνειδητή

Κυριακή 30 Αυγούστου 2009


Δεν είναι κάτι για να σ' ανησυχεί
Απλά δεν ήξερα να κάθομαι στο θρόνο που με βόλεψες
Με φασιστοποίησε η αγνότητά σου
Κι ήμουν κι εγώ ό,τι κι οι άλλοι
Δε θα μπορούσα να διαφέρω,έχω πληγωθεί
Έχω συντριβεί απ'τους ομοίους μου

Αυτό που θα γίνει, είναι ότι από σήμερα θα είσαι το παράδειγμα μου
Θέλω να γίνω ότι κι έσυ
Να βρω δύναμη σαν την πρωινή δική σου
Μια καθαρή καρδιά σε δράμα
να κλαίει γιατί μπορεί και βρωμίζει
Χωρίς να πληγώνει

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Έχω εφεύρει συγκλονιστική μέθοδο για να μη με κατηγορώ ότι καταπατώ τη δίαιτα.
Κοιμάμαι μόνο μια ώρα και σηκώνομαι στις 4 το πρωί ,επιτιθέμενος στους φούρνους της Χαριλάου
Η υπερωριακή χρήση της λειτουργίας της χώνεψης μου επιτρέπει να υπάρχω
Με αυτόν τον τρόπο έχω σταματήσει να βλέπω και ψυχωτικά όνειρα με ομελέτες.

Το μόνο που μ' ενοχλεί είναι το ότι κοιμάμαι στα λεωφορεία και στις στάσεις
Και τα τρια πακέτα την ημέρα

Ευελπιστώ παρα τ' αύτα σε αποτελέσματα πριν επέλθει το γείρας
Και σε μια καλύτερη κοινωνικοποίηση
Να πιάσω και γω τον Μάη
Να βγάλω την μπλούζα μου σε beach bar πριν με καταχαρακώσει η εντροπία

Βέβαια με τη δίατα δεν φεύγουν οι τρίχες στην πλάτη
Κι όταν φυσάει φαγουρίζουν
Αλλά ας είναι
Έκανα φίλο φούρναρη

Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Γι' αυτά που μου έπονται,την ευθύνη την έχω εγώ
Και δεν μετανιώνω για αυτούς που το' σκασαν
Νιώθω απλά ηττημένος ,γιατι δεν τους διαολοέστειλα ακόμα

Ζηλεύω όμως το θάρρος τους
Που φοράνε φουστάνια για να μη νιώθει μόνος κάποιος άλλος
Που κυνηγάνε ένα όνειρο που είναι πιο κατουρημένο κι απ τα δικά μου

Δεν θα μ' έκανε καλύτερο άνθρωπο μια ξένη κουλτούρα
Ούτε ένα συγγνώμη
Το "ηθικόν" που μου εμφυτεύτηκε θα με δοξάσει
Να το δεις..

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Τώρα πρέπει απλά να γίνω διάσημος

Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Για όλα φταίνε αυτοί οι μικρόι φασίστες που επικύρηξαν την συμβατότητά μας
Που μας κοιτούν στα μάτια αλλά δε μας βλέπουν
Οι έχοντες έναν ιερό σκοπό να μας μουδιάσουν.

Και τα 'χουν καταφέρει
Ξερνάμε μικρότητα

Όταν κάποιος γίνει σαν κ εμένα, κουβαλάει αυτό το κάτι σα μίσος
Ψάχνει ευαγγελιστές ανθρώπους
Αποκτά πίστη στη διαφορετικότητα-στην ποια?
Ανατριχίαζει κι απορεί με περίφανα very liberal
Εφευρίσκει την βλακεία για να παραμείνει λογικός,γιατί δεν μπορεί να εξηγήσει
Αναρωτιέται που ξέφυγαν τα πράγματα και δεν το πήρε πρέφα

Και πτωματοποιείται
Τους βλέπει να ορίζουν κι απλά αντιλαμβάνεται
Τελικά αυτό ειναι συμβιβασμός ε?
Το να αντιλαμβάνεσαι ένα ψέμμα
Kαι να κλοτσάς ενστικτωδώς το σκύλο σου

Ο Γιάννης μου το'πε
Όλη η ιστορία είναι για να πουληθείς
Κι εγώ απλά πρέπει να βρώ εγγόνια να πυροβολώ με τις εφηβείες και τις αφίσες μου

Και οι γουρλωμένοι μου το 'παν
Πως το σπουδαιότερο πράγμα είναι η αγάπη
Και την ξεχειλώνω χρόνια τώρα
Μπάς και καλυφθεί αυτή η πτωματίλα

Αλλά δεν μπορείς να γκαρίζεις μέσα απο τη φάκα
Είναι το καινούριο σου σπίτι
Κι είμαι ο γείτονας που δεν έχει γερή στύση
Που θέλει να γεμίσει αλάτια η μούρη του
Και που μόνο μια γέννα θα του δείξει πως η ζωή είναι δώρο

Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Αυτό το χέρι δεν ειμαι εγώ,κατά βάθος νιώθω τετράγωνος.
Άλλωστε ποιος άλλος ηλίθιος θα σπαταλούσε έτσι απλόχερα το εν δυνάμει του..
Δεν ορίζομαι ούτε απο μένα τον ίδιο,ούτε να με τρομάξω δεν μπορώ
Μόνο φρικάρω μερικές φορές ,αν μου δώσουν λίγο παραπάνω σημασία.
Αλλά δε κοκκινίζω πια
Κι έχω κι αυτά τα ηλίθια όνειρα, που θα μας γλυτώσουν όλους
Θα μου επιτρέψουν να συνεχίσω να μαι αυτός που είμαι-και δεν είμαι
Μη μου δίνετε δουλειές
Και μη ζητάτε
Η θάλασσα πως είναι?
Κι εκείνη η σκέψη,για τους τέσσερις ή πέντε,την παραλία?
12 στα 12?
Έχω τον πάντα και δεν σηκώνονται τα μάτια μου
Έχω τον πάντα και δεν μου έπρεπε να τα χα παρατήσει τόσο νωρίς
Δεν είμαι καν 30

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Το να αφήνεις πίσω
Δε το μαθαίνεις ποτέ
Είναι πιο εύκολο αν δεν έχει ακουμπίσει παντού
Και πάντα υποθάλπτει μια αίσθηση θνητότητας
Μια οσμή αναγκαίας ρουτίνας

Ξαφνικά οι φίλοι έχουν νόημα

Έχουμε μυαλό,θα πρεπε να είναι πιο εύκολο
Κι όμως είμαστε ζώα
Με υπέρταση ,με αποκομένες μητέρες
Με ένστικτα και συνείδηση
Σε άκαιρο πόλεμο

Ξαφνικά ένας ξένος έχει νόημα

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Μοιαζει σαν πόλεμος εδώ και χρόνια αλλά δε θα πρεπε να ειναι.
Η πτωτική μας πορεία..Αυτό που κάποιοι ονόμασαν ταξίδι..
Τι κ αν το δύο έγινε τρία..
Τι κι αν στολίζουμε σα τρελοί στα κρυφα
Τι κι αν ότι μας χαρίζεται το παίρνουμε.
Γιατί να μην..

Κι όμως..Το ίδιο τέλος,η ίδια μέση και μια κάπως πιο νόστιμη αρχή.
Βαρεθήκαμε να παραλύουμε απ την επανάλυψη.
Δεν υπάρχει λόγος ρε φίλε.
Θα πληγώσω όλο τον κόσμο
Απληστος.σκύλος με σαρκες στα δόντια.
Τις σάρκες των άλλων.
Δεν με νοιάζει η ψυχή κανενός όσο η δική μου είναι άδεια

Έμειναν κανα δυο πραγματάκια εδώ και εκεί
Θα τα δωρίσω και αυτά
Γιατί θέλω πολλές πληρότητες ταυτόχρονα
Να αυτοαναιρούνται μόνο σε στιγμή κρίσης
Όταν η φάκα λειτουργήσει
Νικητής είναι ο χαμένος

Αυτή η ζωή με θέλει μαλάκα
Είμαι άξιος εκπρόσωπος σε κάτι που δε ξέρω τι είναι

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Εμπνέομαι απο μηδενικές εμπειρίες..
"Αναγωγή του αυνανισμού μου σε Πικάσο"
Δίχως άλλο, μυρίζει λάθος
Αλλά αυτοικανοποιούμαι κι έτσι
Δεν είναι καιροί για να χω και παράπονο
Άλλωστε ακόμα μπορώ να ρισκάρω τους καρκίνους μου
Η απερίγραπτη ικανότητα μου να με φθείρω μου ανεβάζει τις αδρεναλίνες
Είναι τέλεια η ζωη

Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Είναι η στιγμή που πρέπει να φιλοσοφίσω τη ζωή μου τώρα
Να πω πως όλα είναι αναμενόμενα,προβλεπόμενα
Αλλά να σαρκάσω και τη μοναδικότητά μου
Να νιώσω-όπως αρέσκομαι-επικυρίαρχος του εαυτού μου
Αφήνοντας ένα παραθυράκι πιθανού σφάλματος
Να δείξω λιγο ταπεινός
Για μου εξασφαλίσω τον παράδεισο
Και να μου αναγνωρίσω ένα λόγο για να κλαίγομαι
Για να χω τροφή και γι'αύριο

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Θα κοιμηθώ και καλά θα μου κάνω..
Το πρωί θα φάω όλη την κίνηση στη μάπα
Και θα συνεχίσω τον επιτιδευμένο αγώνα μου
Είμαι πλέον πολύ κοντά στο να μπορέσω να απωλέσω τα ανθρώπινα απομεινάρια μου
Για δες...Σφάζω την κουλτούρα μου αλλά έχει γούστο..
Δε διδάσκεται καν αυτό..

Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

Nα 'μαι πάλι εδώ
Αγκαλιά μ'ένα σωρό ημίμετρα
Με κατακτήσεις τινγκαρισμένες από δίψα

Κι έχω αυτό το πρόβλημα..
Ό,τι καταφέρνω,με κερατώνει
Κι είναι κι αυτά τα διαλυμένα πνευμόνια μου..
Η διαρκής αίσθηση της αστοχίας

Δεν έστριψα
Και φταίω εγώ
Προσμένω σα βλάκας τον..τυχερό λαχνό

Δεν θέλω να κουράζω κανέναν με όλα αυτά
Η αποτυχία μου δεν πλασάρεται σαν κέρασμα
Έίναι για ψηλά,για το τελευταίο ράφι
"Μην αγγίζετε"

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Θα επαναλάβω τον εαυτό μου..Το καλύτερό μου..
Δε θα πω τίποτα

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Ευτυχώς έχω το σκυλί μου και θα βγώ έξω.
Αλλά και πάλι θα έβγαινα για να πάρω τσιγάρα κάποια στιγμή.
Άρα δύο τα τεινά.
Και είναι και τα δεύτερα κατόπιν.
Θα μου μύριζε κατα τις 9,θα την έπινα μια μπύρα
Ισως σου μύριζε και σένα και με φώναζες απο 'κει
Άλλα δύο..
Έχω και τα εξτρα μου όμως..
Να βγάλω απ'το πάρκινγκ τ'αμάξι
Να ταίσω τα ψάρια στον 5ο
Οχι τα ψάρια δεν μετράνε..
Άρα πέντε..
Μια παλάμη..

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

Θέλω να δω αν μπορώ να το κάνω με θορύβους τριγύρω.
Κατσαρόλες,σκυλιά,παπαγάλους,καθαρίστριες έξω απ'την πόρτα
Οικεία βήματα να δυναμώνουν και να απειλούν
Τον βήχα αυτού που τελικά δεν λείπει
Έχω αυτήν την απολογητική τάση σε μια μέρα που μόλις ξεκίνησε
Και που θα πάρει τη ρέγουλά της γιατί θα μυρίσει σε λίγο.
Θα την κάψω και αυτήν,αλλά ας μείνει αυτό