Να υποθέσω πως είμαι τα χιλιοπαιγμένα μου τραγούδια πια
Με μυαλά σαν τα κείμενα αυτών που εμπιστεύομαι κι αφήνω να καρπαζώνουν τις λογικές μου
Με όριο επιφυλακής την κλειστή πόρτα όταν πατάει η φωνή της πάνω σ'αυτή την νότα
..που με κάνει να ψάχνω ολίγην αγκαλιάν..

Και προσπαθώ να πουλήσω τον εαυτό μου σ'εναν ξένο και δε μπορώ
Αφού μεγαλώνω και πρέπει να προλάβω να δω αν περιμένω στο σωστό σημείο ή αν θα πρέπει να κατέβω πάλι λιγάκι πιο κάτω

Αλλά πως να ξεφορτωθείς κάτι που ζέχνει τσιγάρο,ούζο και εξαντλείτε σε δέκα δευτερόλεπτα;
Ουτοπικόν
Και με ειρωνικα : "γιατί τρέχεις και κυνηγάς να με γνωρίσεις όταν θες απλά να κάτσεις μια μέρα;
-Γιατί τρέμει η φωνή σου όταν δε θα μ' αφήσεις να την ξανακούσω αύριο; "-τα όρια επιφυλακής θα αναθεωρηθούν
Δεν γίνεται να κάνω λάθος και δυστυχώς δε μπορώ να αναθεωρήσω
την ελπίδα μας