Αντιπαθώ αυτή την πρωινή ευδιαθεσία διότι βαριέμαι να την αξιοποιήσω
Κι αν ακόμα επιλέξω να ξεπορτίσω η διαδρομή μου δεν ξεπερνά ποτέ το ενάμιση τετράγωνο
Αναλογικά με την απόσταση από το σπίτι μου μέχρι το προποτζίδικο,τα 20 ευρώ που χάνω στο κίνο τελικώς είναι πολλά
Βέβαια με βάζω και σε άλλες διαδικασίες
Καθαρίζω τ' αυτιά μου
Πέρνω τσιγάρα για όλη τη μέρα
Τρώω τυρόπιτες
Κακάο
Πίνω δεύτερο καφέ απ' το μηχάνημα και βλέπω δέκα είκοσι κληρώσεις
Και μεσημεριάζει τελικώς και είμαι μείον 35 ευρώ
Αγκαλιά συνήθως με μια μακαρονάδα
Εξαντλημένος απ τη σκληρή δουλειά
Και με μια πλήρη απέχθεια για οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινη επικοινωνία
Χώρια που ο απογευματινός ύπνος δε συγκρίνεται ούτε με ένα ποταπό 8 στα 12

Θα πάρεις στο χέρι τον τενεκέ με τα φάρμακα με τα οποία ξαπλώνεις αγκαλιά τα βράδια και θα 'ρθεις να κοιμηθούμε οι τρεις μας
Φέρε και την ηλίθια πράσινη πυτζάμα σου
Να ξέρεις όμως ,θα κάτσω να με πανικοβάλεις με τον φόβο του θανάτου
σου για λίγη ωρίτσα
Θέλω να μάθω πως είναι να επιβιώνεις επί 24ωρο με τον φόβο μιας ελιάς στο χέρι
Να δω πως καταφέρνεις ταυτόχρονα να μιλάς για έπιπλα και να υποκρύπτεις τη φρίκη για τα ξεραμένα σου λαιμά
Να σε δω να κοιτάς προς την πόρτα γιατι δε ξέρεις αν προτιμάς την κρυμμένη βαλεριάνα στο αρματωμένο σου σπίτι η το σάπιο ροχαλητό μου

Θέλω να 'ρθεις για να δεις πως δεν σαπίζουν τα μυαλά μας εύκολα
Και να σου πουλήσω τη λογική μου πως σου φταίει το φθαρτό -εκεί- πιο κάτω

Αναγνωρίζω πως χρίζει σεβασμού ο εκάστοτε αντικαταστάτης μου
Ακόμα κι αν αυτός αντιστοίχως έχει επιδείξει μηδαμινό, προκειμένου να θρονιαστεί στη θέση μου
Ή ακόμα κι αν μου χει φλομώσει με σιωπή τα πεδία της επιθυμητής μου διαλεκτικής

Τρομοκρατούμαι όμως ελαφρά διότι έχω αρχίσει να χάνω την πίστη μου σε 'σένα
Και με πιάνουν οι νευραλγίες μου διότι δεν μπορώ με κανέναν τρόπο να αντιστρέψω την παρανο'ι'κη στατικότητα των ρουφιάνων σου
Ούτε βρίσκω τον λόγο που συνεχίζουν

Κι απ' την άλλη,το'χω καταλάβει πως δε σου έχω νεκρώσει
Και φοβάμαι την σύμπτωση που θα με κάνει να πάψω να περιμένω να μπεις από μια πόρτα
Γι' αυτό θα στον έχω σκοτώσει μέχρι την Κυριακή

Γιατί σε ότι έχει να κάνει με την ανάγκη μου για 'σένα, δεν θα την βάλω ποτέ εκεί
Πίσω από την κούτα
Μέσα στις  σκόνες
Σε μια μάυρη σακούλα
Σ' ενα ψηλό πατάρι
Για να μη μπορώ να σε βρω άμα πιώ
Ή κερδίσουμε

Το μόνο που δε θ' αλλάξει ποτέ είναι αυτή σου η ανηφόρα,το σχολείο που καθόσουν-που δε κάθεσαι πια-ο κακός ποδοσφαιρικός μου εαυτός και η αποχή σου.
Το μόνο που έχει αλλάξει είναι που 'χω δύο φώτα πια ,ένα 9 στα 12 και μια ανάγκη να γράφω μαλακίες για να ξέρεις πως μου λείπεις.