Μ’ άφησες λιγάκι μόνο
εδώ, σε φίλους που μεγάλωσαν πολύ για ν’ ασχολούνται – κι αυτό το σπίτι γέρασε
πολύ κι έχει αρρώστιες
Το χέρι μου ψάχνει την κοιλιά σου κάθε βράδυ - αν μη τι άλλο, είχε αφήσει το αποτύπωμά του εκεί τόσο καιρό
Το χέρι μου ψάχνει την κοιλιά σου κάθε βράδυ - αν μη τι άλλο, είχε αφήσει το αποτύπωμά του εκεί τόσο καιρό
Και χτες ήταν δύσκολη η
μέρα μου, ξεπάστρεψα την Κακόψυχη – μου βγαίνουν εκκαθαρίσεις
Με τοποθέτησα σε λίστα
αναμονής εκπλήξεων, να κάθομαι εκεί να αναμένω αντικατάσταση – η τραγικότητα, να
μου διαλέγω ότι σου μοιάζει
Κι έχασα και τις γιορτές
μου φέτος και πρέπει να ‘χασα και κάποια
χρόνια – δε θα με βρίσκουν στις αναζητήσεις τους πια
Ενάμιση μήνα τώρα
κατάφερα ένα φιλί, απέκτησα μια τεράστια συλλογή από φωτογραφημένους κώλους και
κέρδισα το πουκάμισό μου σ΄ ένα εορταστικό εσύ
Έχεις τα γράμματά μας στο πορτοφόλι σου; Ή μπήκα κι εγώ στις κούτες; Η φρέσκια σάρκα είναι γλυκιά; Κι ίσως σου έπρεπε να φύγεις λίγο νωρίτερα;
Το αμάξι μας, να ξέρεις, δεν υπάρχει πιά. Είμαστε δύο χωρίς πινακίδες. Και το δώμα μου, έχει αυτόν τον ποδηλάτη - προτιμώ να μένει αυτός εκεί
Eχω μια πίστη πως το
Παρίσι μου θα μας έσωζε εμάς τους δύο – δε μου ‘μειναν άνθρωποι που ν’ αγαπάνε
το όνειρό μου εδώ πέρα
Κι έχω και μια τιμωρία, να βλέπω ανθρώπους που αγάπησα να φιλιούνται με ανθρώπους που δε θ’ αγαπήσω ποτέ – κι εγώ να τους φιλάω στο μέτωπο
Κι έχω και μια τιμωρία, να βλέπω ανθρώπους που αγάπησα να φιλιούνται με ανθρώπους που δε θ’ αγαπήσω ποτέ – κι εγώ να τους φιλάω στο μέτωπο
Να μου ‘χει απομείνει
σα λύτρωση η αναμονή μιας μέρας που θα φιλήσω και το δικό σου – που θα ‘χω μπει
κι εγώ στην κούτα που θα ξανανοίξεις όταν γεράσεις