Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Πήρα τους δρόμους από ανοία,έτσι,για να μην γκρινιάζω για τον χαμένο χρόνο μου.Όμως σερνόμουν απ την στιγμή που άνοιξα την εξώπορτα..Είχα αυτό το βάρος της ματαιότητας της στιγμής μου.Και πίστευα πως δε θα ήταν δυνατόν να με ανεχτώ για παραπάνω απο δύο τετράγωνα.Κι έτσι κ έγινε.Μισοκάπνισα ένα απ'τα τρία τσιγάρα μου λίγο πριν φτάσω στην τράπεζα,βίωσα τη συνηθισμένη μου πάλη με την κλειδαρια,περίμενα το ασανσέρ χωρίς ν'ανάψω το φως κι έκλεισα τα μάτια μου μέχρι ν'ανέβω στον τρίτο.Ακολούθησε μια άνιση μάχη με τον ιδρώτα και τη νύστα μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: