Ξέρω πότε θα γελάσεις,πότε θα κλάψεις,πως θα ξεφτιλιστείς και πως θα προχωρήσεις.
Ξέρω πως έχεις περάσει από δω με άλλη μούρη και πως δεν κρύβεις εκπλήξεις-και πως θα ξαναπεράσεις.
Και γι' αυτό δε βρίσκω για ποιόν λόγο θα πρέπει να με προβληματίζει η δειλία μου.

-Δεν είμαστε παρά μια τραγική εγκεφαλική επανάλυψη αιμομειξίας.Όμοιοι μεταξύ ομοίων,συμβατοί και προβλεπόμενοι,κακοκουρδισμένοι όσο δε πάει-.

Βέβαια -θα πρέπει να το ξέρεις- είμαι λιγάκι επικίνδυνος μιας και την αλήθεια μου δε τη θεωρώ καθόλου σχετική.
Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ζω με την αναζωογονητική πεποίθηση πως είμαι πρωτότυπος
Αλλά ποιό το νόημα να είσαι κάτοχος πένθιμης αλήθειας;

-Για να δίνεις λόγο ύπαρξης σ' αυτούς που πλασάρουν ως ιπτάμενα τα μυαλά τους και ξυρίζουν το στηθος τους
-Ή για να βαφτίζεις ως "ιδιαίτερα"-χωρίς να σου δίνεις λογαριασμό- τα όποια όμορφα καλουπωμένα πλασματάκια τύχει και γοητεύσεις.

"Η δασκάλα σήμερα μας έμαθε πως της απόλυτης γνώσης έπεται η ελπίδα"
Μα..το κύριο γνώρισμα των ηλιθίων;