Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Ο σκύλος μου μόλις ήρθε εδώ
Που το μόνο που θέλει είναι να είναι μαζί μου
και θα γαυγίσει οποιονδήποτε πλησιάσει και δε γουστάρει
Έτσι κι εγώ τον αφήνω να μου γλυφει τη μούρη και να με ξυπνάει
Εισπράτοντας ολίγην πρωινή αγάπη
και ανταποδίδωντας όπως του πρέπει

Όταν αυτή η έκρηξη θαλπωρής παύσει και μου κάνω καφέ
Με μπουκώνω με τσιγάρα
Τον μπουκώνω με μια μπάλα
Και κοιταζόμαστε στα μάτια ξέροντας πως κανένας απ τους δυο δε πρόκειται να παραδόσει εύκολα το παιχνίδι του
Συνήθως όμως χάνει

Κι έτσι αρχίζει αισιόδοξα η μέρα μου
Με μια μικρή νίκη κόντρα σε κάποιον που το χαίρεται
Τη μόνη νίκη της ημέρας
Μιας και κάποια στιγμή τελικώς ανοίγω αυτήν την πόρτα
και βγάζω έστω το κεφάλι μου λιγάκι απ'έξω
Κάτι που κάνει ακόμα και τον σκύλο μου να νιώθει απειλή

2 σχόλια:

Madrugada είπε...

Διάβασα αρκετές από τις αναρτήσεις σου και αν πω ότι γράφεις πολύ ωραία θα είναι μάλλον λίγο και το πιο πιθανό ότι θα το θεωρήσεις και κλισέ! Γι' αυτό θα πω ότι γράφεις με έναν μοναδικό τρόπο που με κάνει να μην θέλω να σταματήσω να διαβάζω!:)

Μάριος είπε...

s' efxaristw!