Είμαι ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο,γιατί μου φέρεσαι έτσι?Δε σου κανα κακό ποτέ,μοιάζω με κάτασπρο προβατάκι.Ούτε σε αμφισβήτησα,δε το μαρτύρησα πουθενά .Κι εσύ ξανάρχισες πάλι να με αντιμετωπίζεις σαν εξαρτημένο θύραμα κι αυτό μου τη σπάει επειδή - δε θα πώ. Αλλά μάλλον αυτό το έκανες από πάντα επειδή ήταν προφανής η αντοχή μου να συγχωρώ .Όμως να ξέρεις,αν αυτό είναι το τίμημα της μονογαμικότητάς σου δε το πληρώνω άλλο.Είναι χαριτωμένο να'σαι μωρό αλλά δεν είμαι έτοιμος να γίνω πατέρας ακόμη.
Και εντάξει,ας είμαι εγώ εδώ και εσύ εκέι απόψε,αλλά αύριο?Ξέρεις πόσο ψυχοφθόρο είναι να πιάνεις περιφερειακό και να μεταναστεύεις μες στην πόλη βραδιάτικα?Πόσο γελοίο είναι να αναγκάζομαι να μοστράρω την αξιοπρέπειά μου ενώ απλά θέλω να κοιμηθώ?Κι ούτε καν μπορώ να περιπαίξω την μοναξιά σου..Δεν μου αγόρασες ποτέ οδοντόβουρτσα για να στην πάρω και να φύγω.
Είναι χαριτωμένοι μωρε οι καυγάδες μας ,αλλά βλέπεις..Το μυαλό μου καεί πολύ βεζίνη.Έχω καμένες φλάντζες.