Τώρα που έφυγες είναι ίσως πιο πιθανό να σε συναντήσω.Γιατί αυτό το περίπου τόσα χρόνια με κούρασε.Αλλά τώρα από που να ξεφύγεις..Θα είμαι και πιο συμπαθητικός όταν με δεις κι ίσως θελήσεις και μου παίξεις λίγο πιάνο.Θα ξέρεις και την αλήθεια για το τραγούδι σου.Μου τη χρωστάς και μένα,δεκαπέντε χρόνια ήταν αυτά.Ποιός άλλος θ'ακουμπούσε το αγνό του στα χέρια κάποιου ξένου?Και σκέψου ότι δεν έχεις δει καν πως είναι το σπίτι μου.Μονάχα να σκας ήξερες δεξιά και αριστερά στους τοίχους μου.Κι ήσουν νομίζω πάντα θλιμμένος.Όμως ήμουν καλή παρέα,έτσι δεν είναι?