Όταν χάνεις τη στόχευση ,είτε λόγω ανθρώπου είτε λόγω φθοράς, έρχεται εκείνη η τραγικά απαράδεκτη ώρα που πρέπει να επιλέξεις.Και είναι η σειρά σου να βιώσεις τότε και εσύ την χρόνια ιστορία της πάλης των εγκεφάλων που θέλουν ή πρέπει να εξατομικευτούν. Το σύνηθες είναι, στις περιπτώσεις αυτές, η τραγικότητα της ανθρώπινης φύσης να ξεκινά ένα πάρτυ το οποίο καταλήγει σε μια στάυρωση της αγνότητας και της ελευθεριότητας της ψυχής σου. Είναι τότε που η ανθρώπινη μαλακία κατακλίζει για κάποιο διάστημα τη ζωή σου και το μόνο που αποκομίζεις απ'αυτήν την πάλη είναι η διδαχή πως μελλοντικα θα πρέπει να ορθώνεις άμυνες.Όχι που εσύ θα γλύτωνες..