Κάνω πολύ παρέα τώρα τελευταία με κάτι φωτογραφίες και κάνα δυο τραγουδάκια.Μάλλον νιώθω λιγάκι μόνος,αλλά κι αυτό συνήθως τις ώρες που είμαι κουρασμένος.Φταίει που στερούμαι μορφών που μπόρεσαν και παντρεύτηκαν το ενδιαφέρον μου.Η ίδια ανθρώπινη ιστορία δηλαδή..Η ίδια αποπνυκτική ματαιοδοξία..
Θέλω να δω μέχρι πότε θα αντιδρώ υγιώς με όλο αυτό εδώ το συνοθίλευμα αποθυμένων.Μέχρι πότε θα με λυτρώνει η μουσική και η ψωνίστική μου φύση.Χώρια που έχει αρχίσει ήδη να με τρομάζει η απερίσκεπτη αλκοολική μου ειλικρίνια.Και σιχαίνομαι που με πιάνουν και οι νευραλγίες μου