Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

Τρομάζω τον κόσμο...χαχα..Τρομάζω τον κόσμο..

6 σχόλια:

homeboy είπε...

σήμερα που για πρώτη φορά στάθηκα μπροστά στην ολόδικιά μου ηλεκτρική κουζίνα που θα αγοράζω για καιρό ακόμα με δόσεις, κρατώντας την κουτάλα μου ευλαβικά σαν πινέλο, στην προετοιμασία της πρώτης εκ του ασφαλούς μακαρονάδας, είδα πως λείπει κάτι... δεν ήταν μέρος της συνταγής, ούτε κ'αποιο εργαλείο για την υλοποίησή της... έλλειπε η εικόνα κάποιου που θα μοιραζόταν το αποτέλεσμα μαζί μου. θα ρωτούσε για τα μυστικά του πιάτου και τις κρυφές διαδρομές των γεύσεων στο εσωτερικό των χειλιών που θα με αποζημείωναν με μερικές λέξεις, ίσως κι ένα ευχαριστήριο φιλί...
δεν ξέρω ακόμα γιατί θυμήθηκα εσένα και όλες αυτές τις γραμμές που γέμισαν τυχαία τα μάτια μου στις διαδυκτιακές μου περιπλανήσεις.. τις λέξεις κάποιου άγνωστου που όμως έφεραν στην παγωμένη οθώνη μου, σαν ταινία, μια γνώριμη ζωή που μοιάζει εκνευριστικά με τη δικία μου... λέξεις που εδώ και κάποιες νύχτες πάτησα για να μην πέσω κάτω, νιώθοντας σχεδόν άδικο τον τρόπο που σε γνωρίζω μέσα από ένα ελλειπές ημερολόγιο που όμως δίνει στην φαντασία μου ό,τι χρειάζεται για να ξεφύγει από την επίπεδη καθημερινή της διαδρομή... το φαγητό πέτυχε κι έγω σέρβιρα για δύο :) πρέπει να ομολογήσω ήσουν πολύ καλή παρέα ακόμα κι εν αγνοία σου! σε ευχαριστώ...
αποφάσισα να σε ενοχλήσω το ίδιο αιφνιδιαστικά όπως εσύ γνώριμε άγνωστε! δεν ξέρω αν έκανα καλά, όμως καλύτερα να μην αφίνω άλλα αποθυμένα να με δένουν με ημερομηνίες γεμάτες προοπτικές πλην περασμένες!
συγγνώμη για τις παρεμβολές, αλλά μου χρωστάς κι εσύ μία, που με έκανες να κλαίω με τα κείμενά σου...
γιατί με ξύπνησες;

Μάριος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
homeboy είπε...

ok!!! it's a deal :)
εγώ σου χρωστάω μία μακαρονάδα καλύτερη κι από αυτή του καμπαμαρού!
ελπίζω να μην είναι πολύ μακριά η μέρα που θα σου την ξεπληρώσω... όπως ελπίζω να μην είναι μακριά η μέρα που θα σε διαβάσω χαμογελαστό... όχι ιδιέταιρα χαρούμενο σαν τον υπερτυχαιρό του joker, αλλά ικανοποιήμενο με όλα αυτά τα μαγικά που μπορεί να σου χαριστούν ακόμα και σε μία μαύρη περίοδο εσωτερικής αναζήτησης (ή αλλιώς, όπως το έλεγαν οι παλιοί, όταν πίζει το γλυκό!!!)
εσύ πραγματικά άγνωστε μπορεί να τρομάζεις τον κόσμο, όμως ίσως ο φόβος να είναι μέρος μιας γοητείας που κανείς δε θα μπορέσει να μαντέψει που μπορεί να σε βγάλει...
ίσως τελικά να σε περάσει και από το τραπέζι μου... ποιός ξέρει;

Μάριος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
homeboy είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Μάριος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.