Σίγουρα δεν υπάρχει ασπρίλα και σήμερα.Σαν να κλαίει πάλι κάτι έξω,σαν να κρυώνω λιγάκι.Δεν είναι σύμπτωση όμως.Γιατί έχω πάλι αυτήν την αίσθηση του "εκ των άνωθεν" εμπαιγμού.Οπότε ας μην ταράζομαι..Είναι ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα..Μονάχα που νιώθω λιγάκι πιο μετέωρος.Κι αυτό γιατί δεν είδα το δέρμα σου αυτές τις μέρες.Και μαράζωσα απελπιστικά..Και το είδε άλλος και σαν να σάπισα και λίγο..Αλλά μάλλον απέκτησα ακόμα έναν λόγο για να δικαιολογήσω και την σημερινή ακινησία μου.

Να μωρο..Σε φαντάστηκα δίχρωμο και είδα πως δεν είσαι δεμένο και..ο ζωτικός μου χώρος..ξέρεις..