Πρόσκληση για το Μεγάλο Φεστιβάλ και πήραμε τους δρόμους
όλοι εμείς οι με Copy Paste μετέπειτα ζωές - δεν τις λες - και μούρες
μα με μια κοινή αποτυχία - αυτό το διαρκές πένθος χρόνια τώρα
γιατί δεν ήταν έτσι παλιά και δεν ξαναήταν μετά
Για να'ρθει το σήμερα και να 'μαστε ξανά εδώ, όσο μαζί γίνεται, όσο και τότε
να μας βαρέσει με σινιάλο μεσάνυχτα και κυνήγι θησαυρού - για το ποιός θα βρεί τι φταίει
Λες και το βρήκε κανείς ποτέ ή θα το βρεί
αλλά απ' την άλλη, είναι παιχνίδι και δεν έχει να κάνει
και που θα πάει, κάπου μέσα σε όλες ,η μία η ίδια η κάτασπρη η στιγμή - εγώ την είχα ζήσει,εσύ?
Αυτή που θα μας τραυλίσει όπως τότε - γιατί πόσο ν΄αντέξεις μια νέα ψυχή να φωτοσυνθέτει - να ξεπαρθερνιάζει κόσμο - να υπερηφανεύεται που θα μας ζήσει για πάντα
Ζητάς για να πνιγείς σε αναίτιου πένθους δάκρυα -δικά μας
με την απόλυτη ομορφιά εκείνης της αίσθησης πως όλα είναι καινούρια
για να ξανακοροιδέψεις επιτέλους όπως τότε, τους ζώντες παλαιώθεν
που δεν παίζουν άλλο